hpi publicaties
Is onderzocht, welke invloed het heeft, wanneer de patiënt in coma de hele dag geholpen wordt om zich te bewegen, zonder dat hij blootgesteld wordt aan prikkels, die ook door gezonde mensen als pijnlijk worden ervaren?
Dinsdag 29 december 2020
DE MENSELIJKE MAAT
Een uitkeringsafhankelijke vrouw, die sinds 2015 een uitkering krijgt, moet € 7000.- terug betalen aan de gemeente omdat haar moeder zo goed was om wekelijks wat boodschappen voor haar dochter te doen.
Hoe zou het geweest zijn, wanneer de dochter met haar eventuele kinderen en man dagelijks bij de moeder gegeten had/hadden?
Hoe vaak mag een uitkeringsafhankelijk bij een ander taart eten, thee of koffie drinken, ontbijten, lunchen of dineren?
Op basis waarvan zijn welke regels waarom opgesteld door de leden van de Kamers, die zelf een dusdanig salaris hebben, dat zij zich kunnen veroorloven om een weekeindje naar New York of andere stad te vliegen om aldaar andere bloemetjes buiten te zetten dan ze in Nederland buiten zetten?
In de Kamer nemen zij beslissingen, die door ambtenaren uitgevoerd worden, die de regels, die door "Den Haag" opgesteld zijn, moeten volgen, waardoor er affaires ontstaan, die erg duur zijn, omdat mensen door het terug verlangen van toeslagen tot de bedelstaf gebracht worden.
Donderdag 10 december 2020
DE KERSTBOOM
Geniet de kerstboom. Al dan niet met kluit.
En als je een tuin hebt, haal de stenen eruit en plant een appelboom en een roos erbij.
In de winter kun je in de boom vogelvoer hangen en genieten van de vogels, die daar op af komen en in de zomer de heerlijke geur van de rozen, wanneer je een geurende roos geplant hebt.
In de herfst verzamel je de appels, waar je appelmoes, appeltaart, hete bliksem, appel compôte of appeljam e.d. van maakt of die je droogt, zodat je er in de koude winter van kunt genieten.
Moeder natuur is je er dankbaar voor en helemaal niet boos, wanneer je geen appelboom, maar een kersen- of perenboom of andere boom plant of wanneer je geen geurende roos, maar heideplanten, tulpen en narcissen of andere planten, bollen of zaden in je tuin stopt, waardoor er het hele jaar bloemen en bessen zijn, waar vogels, eekhoorntjes en andere dieren zich mee kunnen voeden.
Stop de bomenkap, plant een boom. En de kerstboom? Koop er een met kluit en zet hem meteen in de tuin, zodanig, dat je er lampjes in kunt hangen, die je in de kersttijd laat branden, zodat een ieder er van kan genieten.
Zaterdag 5 december 2020
DUUR ZAAM HEID S EISEN
Het hout, dat in de kolencentrale bijgevoegd wordt, moet aan de duurzaamheidseisen voldoen. Deze zijn opgesteld in overleg met vele verschillende organisaties. De branchorganisaties, de energiebedrijven, beweren, dat zij voldoen aan de wettelijke duurzaamheidseisen.
Maar hoe zijn die eisen tot stand gekomen? Wat is duurzaam? De maximumsnelheid is in Nederland omlaag gebracht en het is de bedoeling, dat resthout gebruikt wordt als "biomassa", doch dergelijk resthout is slechts 60% van de toegevoegde "biomassa". Een ieder kan zich voorstellen, dat er bij de produktie van houten goederen niet voldoende resthout is om Nederlandse kolencentrales voldoende te leveren wat als "biomassa" bijgevoegd kan worden.
Zowel de kolencentrale als de houtkap lijken gesubsidieerd te worden met 107 miljoen Euro. Ik was eens op vakantie in Scandinavie en heb daar een vrouw bezocht, die in een hut woonde, waar je alleen met een bootje kon komen. Zij kon makkelijk uitleggen waar je het bos in moest om bij het meertje te komen waar het bootje lag om naar haar toe te roeien: "Daar waar een heel stuk bos weggekapt is, moet je het pad nemen, dat er tussen loopt en aan het eind vind je het meertje."
De aanblik van het terrein, waar werkelijk alle bomen met de grond gelijk waren gemaakt, was zeer verontrustend. De vrouw, die bij het meertje woonde, vertelde dat het bos van de buurman was, die daarvoor belasting moest betalen en dat niet kon. Hij had de keus om het land te verkopen of om alle bomen te laten rooien, wat hij gedaan heeft, omdat dan het land weer zou kunnen herstellen.
Wanneer hij het zou verkopen, zou het niet de kans krijgen om te herstellen, maar steeds weer gerooid worden. Een groep internationale journalisten heeft onderzocht waar de biomassa, die verstookt wordt bij o.a. de Nederlandse kolencentrales, vandaan komt en kwam daarbij terecht in Estland, waar kaalkap plaatsvindt, zoals ook in Amerika hele bossen gekapt worden. Er mag officieel maar 1 ha per keer gerooid worden, maar dat zijn eisen, die niet altijd gevolgd worden. Vroeger werd het hout gebruikt voor de kachel van de Esten, die niet zoveel nodig hadden als de Nederlandse kolencentrale, en voor de papierproduktie, maar die industrie is deels weggezakt.
De bomen, die gekapt worden, worden gedeeltelijk door de houtindustrie gebruikt, maar vooral de dikke oude bomen, die veel CO2 "verwerken" en "misvormde" bomen die door de kaalkap ook gekapt worden, kan de houtindustrie niet verwerken, omdat de zaagmachines daarvoor niet geschikt zijn en dus verdwijnen zij in de hakmachine, waarna de pellets gemaakt worden, die naar Nederland gestuurd worden als "resthout-biomassa".
In Münstertal im Schwarzwald is een klooster, waarbij weiden, boomgaarden en bos horen en de nonnen, waarvan er steeds minder zijn, gaan met hun tijd mee. Zij hebben zich door de plaatselijke energieleverancier laten overhalen om een houtkachel te installeren en het overschot aan opgewekte energie in het net af te voeren. Gezien het feit, dat zij een bos hebben, lijkt dat een gunstige energieleverancier, maar het klooster is groot en heeft veel verwarming nodig in de winter.
De kans, dat er zoals in Scandinavie, Estland of Amerika kaalkap plaatsvindt, is wat geringer, behalve als de nonnen de opdracht om te kappen geven aan iemand, die geen hart voor het bos heeft en dus niet de bomen uitzoekt om te kappen zodat het bos in stand gehouden wordt en sterk blijft, zoals in Oostenrijk in de buurt van Innsbruck.
Steeds weer razen er stormen door Europa en zo nu en dan blijken dat krachtmetingen, die door het ene bos wél en door het andere bos níet gewonnen worden, zoals na de storm Lothar. In het Oostenrijkse bos lagen hier en daar bomen, die door de storm geveld waren, terwijl in het Schwarzwald (Zwarte Woud) een kaalslag plaats had gevonden en de bomen 5 en meer meter hoog, schots en scheef over elkaar gestapeld lagen, wat maanden duurde voordat ze opgeruimd waren.
De Oostenrijkse boswachter vertelde, dat zij hun best doen om in het bos zo veel mogelijk verschillende boomsoorten door elkaar te laten staan en bomen kappen, die de groei van andere bomen belemmeren, terwijl de meeste bossen in het Schwarzwald geplant zijn en bestaan uit één boomsoort, die als luciferhoutjes omwaaien als de wind te sterk uit een bepaalde hoek komt.
Het idee, dat pellets duurzaam geproduceerd kunnen worden, lijkt een bieridee, want hoeveel bomen moet je planten, om één 70-jaar oude boom te vervangen, zodanig, dat na één jaar evenveel CO2 opgenomen wordt als de 71-jarige boom zou hebben opgenomen?
Hoeveel bomen moeten de nonnen, die nu een houtverwarmingsinstallatie hebben, elk jaar planten, om CO2 neutraal te zijn, wanneer zij 1 boom per dag opstoken of de Esten, die voor de Nederlandse kolencentrale "resthout biomassa" leveren? Minimaal 365 bomen (per gerooide boom), maar die leveren pas na 70 jaar de werking, die in éen dag verdwijnt door de kap van één boom.......
Vrijdag 4 december 2020
DIVERSITEITSOFFICIEREN
Nederland is een land, met vele verschillende mensen. Er zijn niet alleen vrouwen en mannen, maar ook mensen, die zich geen man en geen vrouw voelen én ook niet als zodanig geadresseerd willen worden, alhoewel zij een mannelijk of vrouwelijk lichaam hebben.
Niet iedereen wordt met een vrouwelijk of mannelijk lichaam geboren, maar er zijn altijd al mensen geweest, die niet de typisch mannelijke of vrouwelijke kenmerken hadden óf met zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken geboren zijn.
Dat was voor de omgeving, waarin zij geboren werden, teveel en er werd dan vaak korte metten gemaakt met een van de kenmerken en zo ontstond dan een mens, die qua uiterlijke kenmerken alleen nog man of vrouw was, maar qua gedrag meer weg had van een vrouw of man.
En er zijn altijd al mensen geweest, die het gevoel hadden in het verkeerde lichaam geboren te zijn. Dat gevoel is voor menigeen reden om, nu dat mogelijk is, niet alleen zich te gedragen zoals bij dat verkeerde lichaam hoort, maar het lichaam ook te laten aanpassen aan dat gevoel. En het is de vraag, of die persoon daardoor gelukkiger wordt.
Per slot van rekening is het begin van het leven in het lichaam, waarin men geboren werd, door dat lichaam beïnvloed, ook als het meisje niet beladen is met roze en het jongetje geen trein als speelgoed heeft gekregen.
Het jongetje wordt gestimuleerd om toch vooral stoer en actief te zijn, terwijl het meisje geleerd wordt om onzeker en volgzaam te zijn. De tijden zijn veranderd en de vrouw wordt niet meteen ontslagen wanneer zij trouwt, maar is nog amper vertegenwoordigd in leidende functies én verdient voor hetzelfde werk nog steeds minder dan de man.
Opmerkelijk is ook, dat er beroepen zijn, die vooral door vrouwen uitgeoefend werden zoals bijv. verpleegster, en dat deze, wanneer er meer mannen het beroep uitoefenen, de naam van dit beroep vermannelijkt wordt (in dit geval is het een “verpleegkundige” geworden) én die mannen versneld de chef-functies overnemen. Een hoofdzuster in het Elisabeth-Ziekenhuis in Tilburg voelde dat op haar klompen al aan en weigerde daarom om een man op haar afdeling te laten werken.
Zij had, zoals elke hoofdzuster in die tijd, het verplegen in de praktijk geleerd en niet eerst een theoretische HBO-opleiding gevolgd om vervolgens meteen als “hoofdverpleegkundige” aan de slag te gaan.
De kosten van de “zorg” zijn al jarenlang een thema waarover gesproken wordt. Het systeem is veranderd, waardoor de kleine man relatief een veel hogere premie betaalt dan de modaal verdiener, want de premie is niet langer een aantal procenten van het salaris, maar een vast bedrag, waarvoor minder “zorg” verkregen kan worden dan vroeger.
De fysiotherapie is aan banden gelegd, maar vervangingsoperaties worden wél vergoed, want niemand lijkt zich bewust te zijn van de waarde van fysiotherapie waardoor er op den duur geen operatie, die complicaties met zich mee kan brengen, nodig is.
Het blijft natuurlijk de vraag, waarom wie wanneer welke “zorg” nodig heeft en vergoed krijgt en hoeveel procent van de huidige verstrekte “zorg” (vroeger gezondheidszorg) zinloos en of misschien zelfs schadelijk is.
Het commerciële denken heeft ervoor gezorgd, dat het ziekenhuis niet meer voor een bed, dat door een patiënt gebruikt wordt, betaald wordt, maar per verrichting, wat tot gevolg heeft, dat de patiënt voor de nabehandeling niet in het ziekenhuis verzorgd en in de gaten gehouden wordt, maar liefst op de dag van de operatie naar huis wordt gestuurd, wat de oorzaak geweest kan zijn dat de patiënte, die aan een dubbele nekhernia geopereerd en na een dag weer naar huis gestuurd werd, 's nachts een bloeding kreeg, waardoor zij met spoed weer in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Er is een tijd geweest, dat een herniaoperatie een heel groot risico was en dus vermeden werd en de patiënt eerst maar eens zes weken plat ging, waarbij hij of zij ook werkelijk niet opstond en volledige verzorging nodig had. Menig patiënt heeft in deze tijd uitgedacht wat hij of zij in de toekomst anders zou doen om deze toestand te voorkomen, want er was weinig anders te doen.
De man met eigen zaak, waarin zwart geld rondging, wilde absoluut zijn zaak niet alleen laten en heeft zich laten opereren, ondanks het advies van zijn arts om dat niet te doen. Het is geen wonder, als die ingreep niet het door hem gewenste resultaat heeft gehad.
Het fysieke lichaam waarschuwt de mens als er iets aan de hand is en dat aandacht nodig heeft. En dat, wat aan de hand is, is meestal niet in eerste instantie iets fysieks. Het kan een gedachtengang zijn of een emotie. Bijvoorbeeld de angst om niet voldoende te verdienen om de eigen uitgaven te kunnen blijven betalen of dat het systeem van zwart geld ontdekt wordt. Of dat er thuis in de relatie iets helemaal niet in orde is en roept om aandacht en verandering van gedrag.
Nu wordt het leven beïnvloed door de ontdekking van covid-19, waardoor de druk op de ziekenhuizen en met name de intensive care afdelingen zeer verhoogd is en daarom het normale leven door de overheid verboden is. De medewerkers, die bij de overheid in dienst zijn en thuis kunnen werken, mogen zich gelukkig prijzen, want zij krijgen nog steeds hun normale salaris. Vele anderen hebben dat geluk niet en zitten zonder betaald werk en menigeen heeft daardoor geen inkomen meer.
Als het spaarpotje leeg is, moet een beroep gedaan worden op de sociale dienst, maar met een lege spaarpot en afhankelijk van de sociale dienst, is de burger aan handen en voeten gebonden en is de kans groot dat het initiatief, dat hij of zij had, in de kiem gesmoord wordt. Hoe het zij, het is goed, dat er in Nederland überhaupt een sociale uitkering bestaat, maar waarom is er geen basis-inkomen?
Dan zou een ieder, die daarvan afhankelijk is, níet aan handen en voeten gebonden zijn, waardoor hij of zij braaf thuis achter de geraniums gaat zitten wachten tot iemand een beroep op hem doet in het beroep, dat hij geleerd heeft, maar dat hij bijv. niet uit mag oefenen omdat er zo nodig een BIG-register ingesteld moest worden.
Het is natuurlijk zo, dat het kaf van het koren gescheiden moet worden, maar de arts of therapeut, die in Nederland een verbod heeft gekregen, kan naar het buitenland gaan en daar proberen aan het werk te komen zoals de Zweed, die in Noorwegen als arts aan de slag ging, ondanks dat hij een drank- en drugsprobleem had.
Maar als we eerlijk zijn, moeten we dan niet vaststellen, dat slechts van een klein gedeelte van de mensen met problemen ontdekt wordt dat zij een probleem hebben? Wie heeft er nog nooit een joint gerookt, alcohol gedronken of een ander mogelijk verslavingsmiddel genuttigd?
Als we de media en de films moeten geloven, is het gebruik van drugs groter dan ooit en niet zozeer door de junk in de straat, maar, zoals uit het rioolwater blijkt, vooral door de huis- en tuintje- of appartementsburger, die een betaalde baan heeft en voldoende geld om de drugs aan huis te laten bezorgen (niet alleen in corona-tijd).
Dankzij corona zijn er universiteiten en scholen gesloten, maar toch wordt er nagedacht over hoe aldaar er een vergrote diversiteit bevorderd kan worden en een van de mogelijkheden is het inzetten van “diversiteitsofficieren”, een naam, die aan de KMA doet denken, waar in vroeger tijden officieren opgeleid werden, die o.a. naar Indië gestuurd werden.
Doch deze “diversiteitsofficieren” moeten geen oorlog voeren, maar bevorderen dat vrouwen, mensen met een niet blanke huidskleur of andere “opvallendheid” of “afwijking” dezelfde mogelijkheden krijgen als “de blanke man”.
Ergens lijkt de beschrijving van de diversiteitsofficier op die van de decaan, die vroeger op school rondliep, maar dan een, die actiever en bekender is en van wie bekend is, dat je met deze persoon kunt spreken als je dat wilt en dat deze decaan actief een gesprek aangaat met de leerlingen, die een dergelijk gesprek nodig hebben om beter te presteren en door een dergelijk gesprek een beter zelfvertrouwen en zelfbeeld krijgen, waardoor zij inderdaad dezelfde mogelijkheden krijgen als de “blanke man vol zelfvertrouwen”.
Zondag 22.11. 2020
Nederland woestijn of waterland
Op de radio is te horen, dat er mensen in Friesland zijn, van wie het huis langzaam maar zeker een ruïne wordt, dankzij de verlaging van de grondwaterstand. De grondwaterstand, die al vele jaren door het Waterschap wordt gereguleerd, is altijd met de grootste verantwoordelijkheid in stand gehouden, zodat het waterland Nederland voor een ieder bewoonbaar zou zijn, maar is in de laatste jaren meer en meer verlaagd om het de boeren mogelijk te maken om met zware machines het land te bewerken. Een meter lager staat zij nu dan ca. 50 jaar geleden.
De moderne mens vraagt zich af, waarom de boer een zware machine gebruikt. Vroeger bestonden er geen zware machines maar werkpaarden, waarover ook wel als "knol" gesproken werd of stieren, die voor de ploeg gezet werden. De koe was geen melkmachine, maar een rund, dat melk gaf, zoals ook de geit melk gaf, terwijl het paard een rund was, dat gebruikt werd om het land te bewerken of om afstanden te overbruggen. Niet alleen door rijders, maar ook door rijtuigen en boten, die door paarden werden voortgetrokken.
De Partij voor de Dieren vindt misschien dat dat dierenmishandeling is, maar is dit werkelijk zo? Zoals je een husky geen groter plezier kunt doen dan met hem op stap te gaan met de slede, die hij met de rest van zijn groep trekt, zijn er ook paarden die niets liever doen dan lekker heen en weer te lopen over de akker.
En de boer, die milieuvriendelijk wil boeren, gebruikt dus paarden om de akker of het weiland om te ploegen. Het kost hem wat meer tijd, maar daardoor wordt de grond niet zo verdicht zoals gebeurt door het zware gewicht van machines, en, tot grote vreugde van de boer, blijkt de opbrengst van het land zeer veel groter te zijn dan toen met zware machines het land bewerkt werd.
Doordat het land niet zo verdicht wordt, hoeven de wortels niet zoveel energie te gebruiken om plaats te maken in de aarde om te groeien, waardoor er meer energie is om in volume te groeien. De boer, die heel natte grond heeft, kan zijn vee daarop uitkiezen, wanneer hij beslist vee wil houden en dus niet een hele dikke koe maar een wat fijner ras houden. Of toch liever een gemengd bedrijf?
Of wil de maatschappij dat de grondwaterspiegel blijft dalen, zodat de boer met zijn zware machines het land kan bewerken totdat ook zíjn boerderij op een gegeven moment onbewoonbaar is, omdat ook de palen onder zíjn huis verrot zijn terwijl ook de wegen meer en meer schade ondervinden door de lage grondwaterspiegel, omdat ook zij berekend zijn op een hogere grondwaterspiegel.
Wanneer we naar de tuinen van de huizen in dorp en stad kijken, lijkt het er op, dat de burger geen interesse heeft voor het waterland Nederland, want meer en meer groene tuintjes hebben plaats gemaakt voor keienplekken, waar geen water door planten wordt vastgehouden, wanneer het met bakken uit de hemel komt. Moet er een subsidie komen voor het inrichten van een groene tuin of moet er een belasting komen voor het inrichten van een stenen tuin, die geen water vasthoudt, waardoor de hemelwaterafvoer / het riool in korte tijd veel meer water moet kunnen vervoeren wanneer er veel water uit de hemel komt, dan wanneer om het huis een grasmat met vele planten het oog, de insekten, vogels en andere levende wezens verblijden?
Vrijdag 2 oktober 2020
Kritiek op het overheidsbeleid masker op of niet
De journaliste probeert de wetenschapper (infectiepreventie) te verleiden om iemand aan te wijzen, die schuld zou hebben aan het feit, dat er nu meer mensen zijn, die met covid-19/corona virus besmet zijn. Doch hij is daar duidelijk in: dat kan hij niet. Het is niet zeker, dat inzet van Duitse laboratoria om testen te waarderen, een positieve invloed op het verminderen van besmetting met het covid-19 virus tot gevolg zou hebben gehad. In tegendeel, er zijn berichten, dat er fout-positieve uitslagen zijn van laboratoria. Dat is misschien goed voor de maatschappij, maar misschien ook niet. Deze mensen krijgen de opdracht om in quarantaine te gaan en hun huisgenoten ook Een paar dagen extra vakantie, maar niet iedereen is daar blij mee. Per slot van rekening kan dat je je baan kosten.
Hoe komt het toch, dat er zo’n moeite gedaan wordt om een schuldige aan te wijzen? Waarom wordt er niet meer aandacht besteed aan het feit, dat een ieder, die ziek wordt, daar een goede reden voor heeft. We weten niet, wat die reden is, maar er moet een reden zijn. Er moet een reden zijn, want er is geen reden, waarom we het slachtoffer van ons leven zouden zijn.
Wanneer we er van uitgaan, dat we slachtoffer van ons leven zouden zijn, heeft het totaal geen zin om überhaupt iets wel of niet te doen om te voorkomen, dat we met het covid-19/corona virus besmet worden, want dan worden we het wel of niet, al naar gelang we als slachtoffer door het virus uitgekozen worden.
Wanneer we er echter van uitgaan, dat we de schepper van ons leven zijn en verantwoordelijk zijn voor het lichaam waarin we geboren zijn, zullen we ons anders gedragen. Schepper van je leven zijn is een kunst, die we allemaal graag zouden beheersen, maar die we ergens verleerd zijn. Slechts heel weinig heeft de gemiddelde mens deze kunst "onder de knie" of "in zijn vingers".
Menigeen doet zijn uiterste best om zijn leven onder controle te krijgen, maar dat is moeilijk, omdat we niet alleen op de wereld zijn, maar onderdeel van vele, vele groepen. De eerste groep, waar we niet onderuit kunnen, is het gezin, waarin we geboren zijn, waaraan gekoppeld een heleboel andere gezinnen en voorouders, waaraan we onbewust solidair zijn.
De een reageert door precies hetzelfde te doen als zijn voorouders, bijvoorbeeld door ook verslaafd te raken aan alcohol, tabac of iets anders, terwijl een ander uit precies hetzelfde gezin precies omgekeerd kan reageren, door aan niets verslaafd te zijn en juist al dat te doen, wat de voorouders graag wilden, maar waarin zij niet geslaagd zijn.
Er zijn mensen, die altijd griep krijgen en andere mensen, die nooit griep krijgen, en voor "griep" kun je elke andere ziekte invullen. Het is als met andere dingen in het leven: je krijgt de kans en je neemt die of je neemt hem niet, je onderzoekt hem en besluit dan of je hem aanneemt of niet of je ziet de kans niet en realiseert je misschien achteraf, dat je de kans had.
En die kans is nu covid-19/corona virus. De een ziet zijn kans om een poosje extra vakantie te krijgen, een ander besluit zichzelf zo goed mogelijk te beschermen tegen de kans om met het virus in aanraking te komen en weer anderen zijn zich niet bewust van het feit, dat zij ooit in hun levensplan opgenomen hebben, dat het nu tijd is om te overlijden?
Hoeveel afstand houdt de mens waarom wanneer tot wie? Wat zijn daadkrachtige maatregelen en waarom? In Israel mag men niets, maar toch gaat het daar niet goed. Ligt het aan de manier waarop wij ons voeden en met elkaar omgaan? Wat wil de ziekte ons zeggen over ons leven?
We reizen minder, de economie staat op zijn kop en de economische crisis, die afgewend leek, steekt meer zijn kop op dan iemand heeft voorzien. De spaarpot, die de regering opgebouwd had, wordt in grote vaart meer dan geleegd. Het leven doet denken aan het leven in de oorlog. Er is geen postcensuur, maar het uitgaan wordt aan banden gelegd en er gelden regels voor het verblijf in openbare gebouwen. Een avondklok zit er mogelijk aan te komen, wanneer het virus zich blijft verspreiden.
Het lijkt dat de hoop op een vaccin de maatschappij op de been houdt, maar is dat werkelijk zo? Er mogen geen supporters meer naar de sportwedstrijden, de toegestane groepsgrootte is verkleind en verse lucht lijkt belangrijk te zijn, maar de burger wordt opgeroepen thuis te blijven?
Hoe zou het zijn wanneer een ieder zich op gezondheid zou richten.? Op de eigen gezondheid wel te verstaan en bij alles, wat hij of zij nuttigt, zich afvraagt, of het verstandig en goed voor het fysieke lichaam is om dat voedingsmiddel nu tot zich te nemen? Zou men dan nog elke dag dat wijntje drinken, vlees eten, chocolade of andere zoetigheid tot zich nemen? Een sigaret roken of een jointje? De medicijnen nemen, die zo lang geleden voorgeschreven werden en waarvan men denkt, dat men niet zonder kan?
En als een ieder werkelijk gezond zou eten en drinken, in hoeverre is het dan nog mogelijk om de economie draaiend te houden? Per slot van rekening leven we in een maatschappij vol van overbodige artikelen.
Het idee, dat we in oorlog zijn met een virus, waar komt dat vandaan? Hoe komt het dat men zo panisch doet over een dodelijk virus, terwijl er dagelijks mensen overlijden aan kanker, tbc, hersenbloedingen en andere ziekten? Mist men "oorlog"? Het is 102 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog is afgelopen en toen was er aan alles gebrek. Elke schil werd tot een smakelijke maaltijd bereid en met vurig verlangen werd naar het einde van de oorlog uitgekeken. Mensen werden ziek, vooral jonge mensen, door wat later de naam "Spaanse griep" kreeg en daar overleden meer mensen aan dan door de Eerste Wereldoorlog waren overleden (volgens internet).
Wanneer een ieder het zekere voor het onzekere neemt, blijven we dan allemaal ieder op ons eilandje en gaan we dan allemaal dood door gebrek aan aai?
Maandag 3 augustus 2020
CORRUPTIE OF GERECHTIGHEID
Wat zou je doen, wanneer je gearresteerd wordt voor iets, wat je niet gedaan hebt? Nou ja, je zat op een brommer die door de politie aangehouden werd en waarin drugs gevonden werd, maar jij was niet de bestuurder.
Een vriend was de bestuurder. De politie was blij drugs te vinden en arresteerde jullie beide en je werd beide getest. Daardoor was duidelijk, dat alleen de bestuurder drugs had gebruikt, maar jij moest ook de cel in. Je werd vertwijfeld. Je had net geld uit het Westen gekregen om eten voor jezelf te kopen en een kamer te huren voor de komende drie of vier maanden en je wilde niet in de cel zitten, waar je je niet kunt verroeren.
Ik weer hoe dat is. Ik was aangehouden toen ik op Amsterdam Airport Schiphol was aangekomen na een reis naar Indonesie. De marechaussee vertelde me, dat ik gezocht werd. Ze vertelden me niet waarom, maar na lang bidden en smeken, werd me toevertrouwd, dat ik gezocht werd omdat ik betrokken was geweest bij een aanrijding, en daarvoor veroordeeld was tot drie dagen cel of een boete van € 150.-. Na deze mededeling kreeg ik de kans om een bezwaarschrift in te dienen en dat deed ik.
Veel later werd ik gearresteerd. Ik had niet zoveel geld, maar bijna € 90.- en bood aan om al dat geld te betalen, zodat ik eerder vrij gelaten zou worden, zodat ik de 60e verjaardag van de vrouw, die dood zou gaan, kon bezoeken. Helaas, dat was onmogelijk. Ik moest het hele bedrag van € 150.- betalen of drie dagen in de cel doorbrengen.
Ik deed een laatste poging, want ik had bezwaar ingediend tegen de beslissing van de rechter uit Leeuwarden, die de veroordeling had uitgesproken. Hij vond, dat ik de brommer, die in het donker onderweg was, had moeten zien, terwijl deze onzichtbaar was, omdat hij geen licht voerde en dus niet als weggebruiker zichtbaar was. Ik kon hem dus niet zien en was dus niet schuldig aan het mij ten laste gelegde, maar de bestuurder van de brommer, die zich niet zichtbaar had gemaakt als medeweggebruiker. Ik vroeg, bad, smeekte de agent, die de uiteindelijke beslissing moest nemen om mij wel of niet in de cel te stoppen, om het paleis van justitie te bellen en te vragen wat er met mijn bezwaar was gebeurd. De agent dacht na, dacht na, en dacht nog eens na, hij keek mij diep in de ogen en vertelde me toen, dat hij het paleis van justitie niet zou bellen, maar stuurde me de cel in.
Drie dagen verbleef ik dus in een politiecel, zonder dat iemand het wist, want de telefoon van degene, die ik belde om te zeggen, dat ik in de cel zat, was kapot en gooide de hoorn weer op de haak. Toen bleek, dat ik geen voedsel tot mij nam, werd na twee dagen een dokter naar me gestuurd. Deze wist niet, waarom ik daar zat, dus ik heb haar verteld dat dat kwam, omdat de agenten niet het paleis van justitie wilden bellen en ook, dat ik niet at omdat ik een erg sensibele maag heb en niet ziek wilde worden van het voedsel.
Omdat ik de volgende dag weer zou worden vrijgelaten, werd niets gedaan, want zelfs de dokter wist, dat ik drie dagen zonder voedsel zou overleven. Een paar maanden later bleek bij navraag, dat ik op de dag dat ik in de cel gestopt werd, vrijgesproken was voor het mij ten laste gelegde. Ik hoefde dus geen € 150.- boete te betalen of drie dagen in de cel te zitten. Misschien wel jammer, want de ontstane schade is niet in geld uit te drukken. Het vertrouwen in justitie is WEG.
De cel in Nederland, waarin ik werd opgesloten, bevond zich in het politiebureau in Den Haag. Ik was daar om na te vragen wat er gebeurd was met de brief, die ik een maand eerder aangeboden had aan personeel bij een moeder van een patiënt in coma. Dit personeel had mij verzekerd, dat de ontvangst van de brief schriftelijk bevestigd zou worden, maar dat is nooit gebeurd. Bij de afgifte van de brief werd ik niet gearresteerd, omdat ik naar een begrafenis ging, maar het bezoeken van de laatste verjaardag van iemand, die nog leeft, is voor agenten niet een geldige reden om iemand, die ten onrechte in de computer als "op te pakken persoon" staat aangegeven, naar die laatste verjaardag te laten gaan.
Al met al ben ik blij, dat het slechts drie dagen waren die ik in de cel zat en niet drie weken moest wachten voordat een rechter zich over mijn geval zou buigen en vervolgens minstens twee maanden zou moeten wachten totdat een rechter een uitspraak zou doen, zoals de passagier, die de toekomstige kamer zou gaan betalen en waarvan de bestuurder drugs bleek te hebben gebruikt en bij zich te hebben, dit van de agenten te horen kreeg.
De gedachte om drie maanden in de cel door te moeten brengen was absoluut meer dan deze passagier, die al een poos amper gegeten had, kon verdragen. Covid-19 heeft de hele wereld veranderd en banen zijn moeilijk te krijgen. In het Westen krijgt men meestal sociaalgeld wanneer men geen werk heeft, maar in het Oosten is dat nog niet het geval: geen werk betekent geen geld betekent geen eten en geen dak boven het hoofd.
Familie, vrienden of een ander wonder moeten dan ervoor zorgen, dat men te eten heeft, te drinken of een dak boven het hoofd.
Is het dan een wonder, wanneer de politie een reden heeft om je van de straat te plukken (bijv. omdat je bestuurder drugs heeft en gebruikt) en je geld wil hebben als je niet in de cel wilt zitten. Dan biedt de politie je aan om je te laten gaan, maar alleen maar als je hen al het geld geeft dat je hebt. En je krijgt er geen bonnetje voor!
Dus in je wanhoop betaal je en ben je weer in dezelfde situatie als vóór de rit met de bestuurder die drugs gebruikt: je hebt geen penny, cent of rupiah en bent totaal afhankelijk van familie, vrienden of onbekenden voor eten, drinken en een dak boven je hoofd.
Geld is niet belangrijk, behalve als je het niet hebt of als je er slechts heel weinig van hebt. Dan draai je elke cent, stuiver of dubbeltje meermaals om voordat je het uitgeeft, je stopt met eten als dat er voor zorgt, dat je schulden niet meer worden en je bent dan heel erg gelukkig wanneer je betaald werk krijgt. Bijvoorbeeld als AMBTENAAR.
Zal er ooit een tijd komen waarin iedereen voorzien is van de basisbehoeften zonder dat hij angst moet hebben voor de politie of de manier waarop justitie werkt?
Maandag 28 juni 2020
Duikbotenoorlog
Ik lees nu brieven uit 1917, mei. De eerste wereldoorlog is nog in volle gang en de Spaanse Griep is nog niet vastgesteld. Kinderen en families in Indië krijgen kinkhoest en sterven er aan. De familie, die gezond blijft, dankt God daarvoor en vraagt zich af, waarom zij gespaard blijft voor deze ziekte.
Door de oorlog wordt het verlof naar Nederland, dat een half jaar zou duren, uitgesteld, in de hoop, dat de oorlog binnen afzienbare tijd ten einde zal zijn en de reis naar Nederland veilig gemaakt kan worden. Omdat in het contract van de vader staat, dat hij in ieder geval nog 2 jaar na het verlof voor zijn werkgever zal werken, wordt het einde van de oorlog met ongeduld tegemoet gezien.
En ik voel mij heel rijk, dat ik, 103 jaar nadat de brieven zijn geschreven, deze mag lezen en in de computer mag stoppen. Ik weet niet waarom, maar ik voel mij, in deze Coronatijd, gelukkig wanneer ik deze brieven lees en in de computer stop.
En realiseer me, dat ik geen brieven heb, die aan mij geschreven zijn. Ik ben opgegroeid in een tijd, dat de telefoon gebruikt werd. Elke zondag om half 12 belde mijn moeder me op om met me te spreken, want dan was mijn vader naar de kerk en kon hij dus niet haar lastig vallen en zeuren dat het gesprek te duur werd.
Zoals haar moeder naar haar moeder schreef over het dagelijkse reilen en zeilen, zo sprak ik met mijn moeder over mijn dagelijkse reilen en zeilen. Geen hoogdravende gebeurtenissen, maar het simpele algemeen dagelijks leven van slapen, opstaan, ontbijten, werken, avondeten, televisie kijken en weer naar bed.
Nu is het schema anders. Geen werk buitenshuis waarvoor betaald wordt en geen televisie kijken, want de NPO zendt niet meer uit naar het "kastje", dat ik ca. drie jaar geleden met afgedankte televisie gekregen heb. De moderne mens kijkt via internet of schotel en beide kan ik nog niet tot mijn inboedel rekenen.
Toen de NPO nog wel naar het "kastje" uitzond, keek ik elke avond, want er was altijd wel iets interessants voor mij, waarover ik me eventueel op kon winden, maar nu ik geen televisie heb die het doet, mis ik het televisie kijken niet. Mijn Compu is mijn beste vriend en heel geduldig als ik er informatie in stop.
Bij het lezen van de 103 jaar oude brieven, waarin geschreven wordt over de duikbotenoorlog en het feit, dat er in Nederland voedsel tekort is en dus minder gegeten kan worden dan men zou willen, komt een gevoel van dankbaarheid op, omdat er anno 2020 geen voedseltekort is en ook andere artikelen in het algemeen in overvloed aanwezig zijn.
Dankzij de stilstand van fabrieken en het overige algemene leven zijn er stagnaties in leveringen, maar van een wezenlijk tekort op alle gebied is nog geen sprake. Het weer was prachtig in de begintijd van de Corona epidemie, waarin "thuisblijven!!!" de opdracht was en heeft de aarde wellicht de mogelijkheid gegeven zich wat te herstellen van de versnelde veranderingen, die optreden door het jachtige leven, dat gemeengoed lijkt te zijn geworden.
Tuinen zijn veranderd in stenen vlakken, die onderhoudsvrij geacht worden, waardoor de waterhuishouding verandert en de warmte van de zon vastgehouden wordt. De bomen, struiken, bloemen en het gras, die vroeger voor en achter de huizen de bijen, wespen en andere diertjes tot huis en voedselvoorziening dienden, zijn verdwenen, waardoor ook de zuurstofvoorziening veranderd is.
Het is zoals het is? Of worden de versteende tuinen weer levende biotopen? Met planten, die vruchten dragen of salade, die niet bespoten is?
De gemeente en woningbouwvereniging willen, dat bewoners meedoen aan de enquete van Move2030.nl naar aanleiding van het voornemen gasgebruik onmogelijk te maken. Aan het eind vande enquete komt de hamvraag: Bent U een man of een vrouw? Waar zou deze vraag goed voor zijn?
Woensdag 27 mei 2020
Bezoek het verpleeghuis
Corona bepaalt nog steeds hoe dicht we bij elkaar mogen zijn, als we de minister-president van Nederland mogen geloven. Hij vindt nog steeds, dat we onze handen stuk moeten wassen en afstand moeten houden. Niet alleen de oudjes en zieken, die afhankelijk zijn van anderen voor hun algemeen dagelijks leven en niemand meer de hand mogen schudden, laat staan zich door geliefden mogen laten knuffelen, zijn er de dupe van.
Ook de zelfstandigen, die door omstandigheden alleen wonen, krijgen steeds meer stress, omdat niemand ze meer een schouderklap geeft of een hartelijke omarming. Niet alleen de ouderen, die in instellingen verblijven, zijn door de regel, dat er geen bezoekers meer naar binnen mogen, getroffen.
Ook de jonge vrouw, die een ongeluk gehad heeft, waardoor zij na coma dusdanige neurologische problemen heeft dat zij in een instelling is ondergebracht, wordt door de genomen maatregelen niet beschermd tegen infectie met het corona / covid-19 virus, maar is in nog meer levensgevaar, omdat de familie, die haar dagelijks in beweging hield, niet meer mag komen.
Een van hen heeft ontslag genomen om voor de jonge vrouw te zorgen zodat zij weer in beweging kan komen en aangeboden om niet meer weg te gaan. Dus in de instelling te gaan wonen zolang er geen bezoek meer mag komen, maar dit is door de instelling niet toegestaan.
En dus zit de familie al ruim 2 maanden in angst en probeert hemel en aarde te bewegen, zodat zij weer hun jonge patiënte mogen verzorgen en in beweging mogen brengen, maar zij hebben te horen gekregen, dat zij nog 10 weken moeten wachten tot zij op bezoek mogen komen.
Vanuit therapeutische zicht is dit een gigantische fout, vooral ook omdat de familie van de patiënte de twee maanden voordat de instelling de deuren sloot, met haar in een revalidatieinstelling was. Datgene, wat daar geleerd werd en de verbetering in de toestand van de patiënte is door het weren van de familie teniet gedaan.
In hoeverre worden dergelijke toestanden door het crisis management team in de regels, die worden opgesteld, ingepast? Niet, neem ik aan. Wat is wel het uitgangspunt? Waar gaat het om? Gaat het er om om minder mensen te laten overlijden? Gaat het er om om de intensive care afdelingen van de ziekenhuizen te ontlasten? Wat is de reden, dat de maatregelen, die getroffen worden (en waardoor je een strafblad kunt krijgen en failliet kunt gaan als je ze (al dan niet bewust) niet volgt) getroffen worden en dat er geen mensen zijn, die en groupe burgerlijk ongehoorzaam zijn en daardoor de aandacht gericht wordt op de dodelijke gevolgen van de getroffen maatregelen?
Ook de 90-plusser, die elke dag bezoek kreeg van kinderen en kleinkinderen en aan een ieder kon vertellen hoe het de anderen ging, is niet aan het covid-19 virus gestorven, maar aan het alleen gelaten worden, dankzij de regels, die de regering heeft opgelegd nadat in de voorgaande jaren dusdanig bezuinigd is in de gezondheidszorg, dat er geen personeel beschikbaar is om de ontbrekende hulp van het bezoek van de patiënten en bewoners van instellingen, te vervangen.
Er wordt van uitgegaan, dat het corona / covid-19 virus onder controle gehouden wordt door het Nieuwe Normaal, waarbij o.a. hoort, dat een ieder zijn handen stuk wast en minstens anderhalve meter afstand houdt en dat het nodig is om verstandig te handelen en zelf na te denken. Maar als je werkelijk zelf na gaat denken en samen in het park, op het strand of in de duinen uit gaat waaien, loop je kans om een strafblad op te lopen terwijl je alleen maar wat voor je gezondheid doet.
En we zullen nooit weten, wat er gebeurd zou zijn, wanneer er geen lock down geweest zou zijn...
Dinsdag 26 mei 2020
30 toeschouwers in Carré
"Iedereen moet in coma en wakker worden gemaakt als het weer kan", wordt op de radio gezegd bij een gesprek over cultuur in corona tijd. Er is verteld, dat het aantal van 30 mensen, die in het theater mogen wanneer het theater weer open mag, voortkomt uit het idee dat het openbaar vervoer niet overbelast mag worden....
Tachtigduizend werklozen staan straks voor de deur, wanneer zij niet meer in het theater terecht kunnen om te werken en geld te verdienen, wordt gezegd. Eenderde van de werknemers in die sector is ZZP’er, terwijl dat in andere sectoren een op de zeven is.
Hoe zou het zijn, wanneer het openbaar vervoer stil gelegd zou worden als er een voorstelling in het theater is en er weer gefietst zou worden? Iedereen met de fiets naar het theater, waar een bewaakte fietsenstalling is, waar je gratis je fiets veilig kunt achterlaten en weer terugkrijgt, als de voorstelling afgelopen is.
Of met de eigen auto naar de rand van de stad, waar fietsen klaar staan om ermee naar het theater te fietsen. Dit bevordert het fysieke welzijn van de toeschouwers, die nu zoveel bewegingsarm thuis zitten en achter de computer hun werk doen.
Driehonderddertigduizend mensen werken in de cultuursector en "zij moeten weerbaar en wendbaar worden" en "woorden vervangen door echte daden" en "kunst is mooi, maar kost veel werk" en "zolang er pijn is, is er hoop" vinden de sprekers bij het gesprek over cultuur in corona tijd.
Het hele land staat op zijn kop. Er zijn noodloketten, maar als je nog spaargeld hebt, moet je dat eerst maar opmaken, voordat je een beroep kunt doen op bijstand, niet alleen in corona tijd maar altijd, wanneer je nog geen AOW krijgt. Er zijn ouderen, die een goed pensioen krijgen én AOW en een goede daad gedaan hebben door hun vakantiegeld naar een steunfonds voor de cultuursector over te maken, hetgeen € 700 000,- heeft opgebracht.
Zou het zin hebben om iedere inwoner van Nederland een basisinkomen te geven? Door een aantal procenten van de overige inkomsten dan als inkomensbelasting te betalen, hoeft niemand zonder inkomen te zijn? Dat wordt de vraag, want hoe is het dan met de illegaal? Per slot van rekening is geld eindig, behalve natuurlijk als je het elke dag drukt, maar dan wordt het ook elke dag minder waard.
Het blijft een heen en weer denken en bangen. Of vertrouwen dat na deze financiële crisis, die begonnen is dankzij het stilleggen van alle activiteiten uit angst voor de gevolgen van de inwerking van het corona virus en die voorlopig nog niet ten einde is, weer een betere tijd komt.
Woensdag 20 mei 2020
Aardgas terug dringen
De overheid wil het gebruik van aardgas terugdringen en de gemeenten hebben hierin de regie gekregen en vragen de burgers om ideeën te leveren om deze verandering in energievoorziening te ondersteunen.
Hoe zou het zijn, wanneer op elk huis (waarvan de televisieantennes verdwenen zijn) een klein windmolentje zou staan, dat het huis van energie zou voorzien, misschien net genoeg om de computer mee op te laden en een ergometer in het huis, waarmee elke mobiel telefoon door mensenkracht kan worden opgeladen?
De bewoner hoeft dan niet meer naar de sportschool om aldaar op de ergometer te gaan zitten om zijn conditie op peil te houden en dus snijdt het mes aan twee kanten, want die ergometer levert in de regel geen energie, maar kost energie door de meetinstrumenten die er op zitten, waardoor de gebruiker weet hoeveel Watt hij opwekt en hoeveel kilometer hij zou hebben afgelegd, als hij met een normale fiets de weg op was gegaan en de inspanning had geleverd, die hij op de ergometer geleverd heeft.
In Brunssum-Noord staan een paar flats, die 12 etages hoog zijn. Aan de kop, die op het zuid-westen ligt, kunnen zonnepanelen aangebracht worden en aan beide kanten waar de balkons zijn resp. de galerij, kunnen ook zonnepanelen aangebracht worden, waardoor in deze nieuwe, droge en warme tijd, heel veel energie opgewekt zou worden.
De zonnepanelen aan de galerijkant zouden net zo hoog kunnen zijn als de balustrade, aan de balkonkant half zo hoog, zodat de bewoner nog wat uitzicht heeft. Als alternatief zouden de panelen ook onder de grote ramen geplaatst kunnen worden, dan heeft de bewoner geen verlies van uitzicht. Op die plaats is de zon echter wat eerder weg en de opbrengst dus geringer.
Bovendien heeft de flat aan de buitenkant asbestplaten, die vervangen zouden kunnen worden door zonnepanelen en op het grote dak kunnen ook zonnepanelen geplaatst worden en wat kleine windmolentjes, zodat zowel op zonnige dagen als ook op winderige dagen energie wordt opgewekt.
Het is echter het beste wanneer alle burgers weer meer met de hand gaan doen. Slagroom of eiwit kloppen met een mechanische
handmixer of garde,
tanden poetsen met een
tandenborstel, die geen elektriciteit nodig heeft,
Aan de muur
een mechanische klok,
Maandag 18 mei 2020
Chronische moeheid
kan een overblijfsel zijn van de infectie met het covid-19/corona virus. De ene dag is men amper in staat uit bed te komen, de andere dag voelt men zich heel wat, maar als men wat onderneemt, blijkt dat men geen conditie heeft. Deze moet weer opgebouwd worden, zoals ook na een antibioticakuur en kost tijd.
Tegenwoordig is tijd iets, wat er nog steeds is, een dag heeft nog steeds 24 uur, maar deze uren worden heel anders gebruikt dan vroeger. Het is niet zo, dat vroeger alles beter was, maar het was wel anders. Er was eens een tijd, dat er nog geen elektriciteit was. Iets wat de huidige mens zich amper voorstellen kan, nu zelfs fietsen en auto’s gepromoot worden, die elektriciteit nodig hebben om te kunnen functioneren.
De corona crisis heeft de maatschappij volledig ontwricht. Werd er eerst ruzie gemaakt over stikstof, nu is iedereen lam geslagen door het idee, dat er een anderhalvemetersamenleving moet komen, omdat dat het beste zou zijn voor de gezondheid.
Deze gedachte lijkt te worden ingegeven voor de angst om dood te gaan? In ieder geval ben ik iemand, die het een onmogelijke opgave vind. De mens is niet geschapen om geen fysiek contact te hebben met andere mensen. Dat weet ook het RIVM en de regering, maar het lijkt erop, dat deze wetenschap niet maatgevend is voor het behoud van de gezondheid van de burger.
Opa en oma mogen niet meer geknuffeld worden en niet meer knuffelen. Voor menig oudere is het fijn, dat er niemand meer op bezoek komt en daardoor de dagelijkse routine in de war schopt. De dagelijkse routine is voor deze oudere belangrijk, want het enige houvast in het nog korte leven.
Voor anderen is de dagelijkse routine echter een sleur, waardoor zij in het coma van alledag gaan, waarin zij geen activiteiten meer ontplooien en langzaam maar zeker alleen nog maar doen, wat de omgeving van ze wil: eten als er gegeten moet worden, wachten in een stoel als ze moeten wachten en braaf naar bed gaan en slapen als de verzorging dat wil.
De ene keer is dat direct na het avondeten, dat om 17.00 uur geserveerd wordt, een andere keer is er een verzorgster, die het belangrijk vindt, dat de bewoners nog wat meekrijgen van het leven buiten het huis en ze daarom ‘s avonds nog televisie laat kijken.
Soms staat de televisie echter zo zacht, dat het inderdaad alleen maar kijken kan zijn, omdat datgene, wat gezegd wordt, niet te verstaan is.
Van niets doen wordt de mens moe, daarom gaat hij sporten, vissen of oefent hij of zij een andere hobby uit. Voor de mens met een chronische moeheid is het de moeite waard om ook aan het bewegen te gaan. Op de pagina CHRONISCHE MOEHEID zijn wat oefeningen aangegeven, die het proberen waard zijn.
Meteen bij het wakker worden, nog in bed liggend, kunnen de eerste oefeningen gedaan worden.
Donderdag, 30 april 2020
Corona slacht offer
Intelligente lockdown opheffen om mensenlevens te redden.
Mensen moeten thuisblijven in totale lock-down of moeten alle winkels weer open, inclusief de horeca? Dat is nog steeds de vraag en waarom? Wat kost meer mensenlevens?
In de ziekenhuizen is alles ingericht op het opvangen van patiënten met het covid-19 virus en de zestiger, die met prostaatkanker komt, wordt onbehandeld naar huis gestuurd. Het is nog een goedaardig gezwel, maar als het niet behandeld wordt, wordt het kwaadaardig of komen er uitzaaiingen, die de dood tot gevolg zullen hebben. Dat is dan een vroegere dood waarschijnlijk dan wanneer meteen geopereerd zou zijn.
De arts in opleiding, van wie door de corona maatregelen de studie stil ligt en die daarom tijdelijk weer haar oude beroep van verpleegster heeft opgepakt, heeft dit nog nooit meegemaakt en is er kapot van. Er is dus al sinds het begin van de corona crisis sprake van keuze wie er wel en wie er niet behandeld gaat worden en dat kost mensenlevens.
Wanneer iemand nu door het covid-19 virus sterft, wordt dat vermeld, maar al die mensen, die later jonger sterven, omdat ze nu niet behandeld worden, worden niet als slachtoffer van de corona crisis meegeteld, maar zijn het eigenlijk wel.
Donderdag, 30 april 2020
Spraakmakers
Er wordt weer gesproken over de maatschappelijke gevolgen van wat de Corona-crisis genoemd wordt. Na zes weken "intelligente lock-down" opent Ikea haar deuren weer en staan er 300 mensen voor de deur om eindelijk weer eens met de hele familie erop uit te kunnen gaan.
Spraakmakers laat mensen bellen en het valt op, dat er geen vrouw maar vier mannen aan het woord komen en het valt op, dat deze mannen van mening zijn, dat de anderen de vrijheid niet aan kunnen en te weinig afstand houden. Een man, die zijn hond uit moet laten met zijn rolstoel, heeft een stok van een meter gekocht zodat hij fietsers die langs rijden, daarmee kan dwingen om anderhalve meter afstand tot hem te houden.
De fietser, die stopte om hem daarop aan te spreken en hem vroeg, of hij wel goed bij zijn hoofd is, werd door de man uitgenodigd om dichterbij te komen dan de, door de overheid "geadviseerde" afstand van anderhalve meter. Dan zou hij de fietser laten voelen, hoe hij voor zijn eigen gezondheid, hem op afstand zou slaan.
Het klonk niet echt saamhorig, vredelievend of vol vertrouwen. Hoe komt het toch, dat mensen zo bang worden van? Het is toch zo, dat mensen sterven, als het hun tijd is? De een sterft op 60-jarige leeftijd aan kanker, de ander overleeft meerdere ernstige autoongelukken en wordt 65 zonder AOW te krijgen, omdat de AOW leeftijd verhoogd is.
Dankzij de economische gevolgen van de "intelligente lock-down", die tot doel had om de te verwachten aanstorm van patiënten op de Intensive Care afdelingen te vertragen, is het de vraag, of er over twee jaar nog wel geld is voor het uitkeren van AOW. En voor degenen, die nu nog geen 65 zijn, is het nog meer de vraag, of er tegen de tijd dat zij 67 zijn, nog geld in het potje zit waaruit de AOW betaald wordt.
Er wordt gezegd, dat er twee jaar lang deze Corona uitzonderingstoestand zal bestaan en het is de vraag, of het zinvol is om een "anderhalve meter samenleving" in te richten. Opa’s blijven weg bij hun kleinkinderen en hebben het skypen of facetimen zat. Zij willen die heerlijke hummels weer in hun armen sluiten en samen naar Drenthe of Overijssel gaan om gezellig samen in een recreatiewoning een paar dagen door te brengen.
Ze weten, dat de dood dichterbij is dan dertig jaar geleden en willen dus elke dag zoveel mogelijk genieten. En dat kunnen ze nu niet, want er zijn mensen, die klikken. Daartoe wordt zelfs opgeroepen. Er moet geklikt worden als er meer dan drie mensen bij elkaar komen. Met meer dan drie op straat op twee meter afstand een goed gesprek voeren en je hart luchten over het moeten betalen van veel geld als je, volgens de regels van de overheid, te dicht bij elkaar bent en gesnapt wordt, mag niet.
Wie klikt en waarom? Is die persoon jaloers, dat die andere mensen, die met vier of meer bij elkaar staan, dit durven? En waarom is de boete voor het bij elkaar komen zo hoog? Voor mensen, die, zoals de volksvertegenwoordigers, een hoog maandelijks inkomen hebben, is het weinig, maar voor de uitkeringsafhankelijke is het net zoveel als het geld, dat hij krijgt om een maand van rond te komen. Hij moet niet alleen zijn eten en drinken daarvan betalen, maar ook zijn telefoon en internet, transport (bv. bus of trein, want een eigen auto kan hij niet betalen), en ook kleren, schoenen, tandpasta, vuilniszakken enzovoort.
Wanneer het om geld gaat, moet een ieder zijn eigen broek ophouden, maar nu het om de volksgezondheid gaat, wordt er over een leeftijdsdiscriminatie gesproken. De ouderen, waarvan gezegd wordt, dat zij de risicogroep zijn, moeten dan thuis blijven en de jongeren weer aan het werk?
En dan wordt het de vraag, wanneer iemand een oudere is en wanneer iemand jong is. En of het BMI ook van belang is? Is het werkelijk zo, dat vooral dikke mensen het slachtoffer geworden zijn van het Covid-19 Virus? Dan zou het logisch zijn om de niet dikke oudere wel op stap te laten gaan.
Maandag, 27 april 2020
Statiegeld
Wat is de bedoeling van het heffen van statiegeld? Is het om vervuiling van de aarde tegen te gaan?
Het is toch wel bijzonder, dat in deze Corona Tijd in de krant te lezen is, dat het statiegeld voor plastic flesjes slechts 15 cent gaat bedragen. Wanneer mensen te dicht bij elkaar staan, moeten zij € 390,- boete betalen, terwijl zij de aarde niet vervuilen.
In Duitsland wordt al jaren voor zowel het blikje als het plastic flesje en de grote plastic frisdrankfles € 0,25 statiegeld betaald. Voor glazen bierflesjes wordt slechts € 0,08 statiegeld betaald en deze zijn voor de uitkeringsafhankelijke, die blij is met een extraatje en daarom lege flessen, flesjes en blikjes verzamelt, beduidend minder interessant, want het zware flesje brengt weinig geld op. Ook het kind, dat het statiegeld van de flessen die het terug brengt naar de winkel, mag houden, brengt liever de lichte blikjes en plastic flessen weg dan de zware glazen flessen.
Waarom wordt niet meteen € 1,- per fles of blikje statiegeld verlangd? Dan wordt het voor de uitkeringsafhankelijke of het kind nog aantrekkelijker om weggegooide flesjes op te rapen en terug te brengen naar de winkel. Is men bang, dat dan alle flessen terug gebracht worden naar de winkel?
Zaterdag, 25 april 2020
Het nieuwe normaal
Er is een brief gekomen van de Belastingdienst, afdeling Centrale administratieve processen. Het betreft uitstel aangifte inkomstenbelasting 2019. Er is uitstel verleend tot 1 september 2020. Het uitstel is telefonisch aangevraagd, nadat de sociale dienst, die zou helpen bij het invullen van het aangifteformulier en dat nu niet kan vanwege de bewegingsbeperkende maatregelen van de overheid in verband met de aanwezigheid van het covid-19 virus, daartoe het telefoonnummer van de belastingtelefoon verstrekt heeft.
Op de brief van de Belastingdienst is geen telefoonnummer te bekennen, maar staat: “Hebt u nog vragen? Kijk dan op www.belastingdienst.nl.”, waaruit geconcludeerd wordt, dat er van uitgegaan wordt, dat een ieder thuis toegang heeft tot het internet. Uit eigen ervaring weet ik, dat dat niet zo is, want als je op de kleintjes moet letten, heb je per week ca. € 10,- meer voor brood, kaas en groente ter beschikking als je geen internetabonnement hebt. Een aanzienlijk bedrag voor iemand, die slechts € 100,- per week ter beschikking heeft, wat het geval is, als men een beroep heeft moeten doen op de bijstand.
Wat voor de een een heerlijk levendig kind is, is voor een ander een hyperactief kind. Zo kan iemand die 65 is, voor de een te oud zijn om in dienst te nemen, terwijl deze persoon geknipt is voor de functie, waarvoor iemand gezocht wordt. Niet alleen, omdat het een “late puber” is, die alles in zijn of haar leven veel later ervaren heeft omdat hij zo verstijfd was, maar omdat hij of zij zoveel jaren de tijd heeft gehad om te ervaren, wat hij of zij heeft ervaren en deze ervaring voor de functie, waarvoor die iemand gezocht wordt, het verschil maakt.
Medewerkers van de Belastingdienst waren een paar jaar geleden nog heel trots, dat zij vier miljoen telefoontjes in een jaar hadden gehad, maar zij wisten niet, dat vele mensen meer dan vier maal moesten bellen om een bevredigend antwoord op hun vraag te krijgen.
Er is twaalf jaar geleden een financiële crisis geweest en daarna veel bezuinigd. Vooral in de publieke sector zoals de gezondheidszorg, wat in de huidige tijd waarin een covid-19 virus ook Europa bezoekt, tot veel angst leidt. Want als er teveel mensen tegelijkertijd ziek worden en intensieve specialistische IC hulp nodig hebben, zijn er niet genoeg bedden.
Was vroeger de regel, dat er niet geopereerd mocht worden wanneer de specialist geen bedden had, is het tegenwoordig regel, dat de patiënt zo snel mogelijk weer ontslagen wordt, met het gevolg, dat hij of zij dan na een of een paar dagen weer met spoed moet worden opgenomen, omdat er complicaties zijn.
Waarom wordt er zoveel meer geopereerd dan vroeger? Niemand lijkt daar een ingang te zien om te voorkomen dat de kosten van de gezondheidszorg in de komende twintig jaar verdubbelen. Uit eigen ervaring weet ik, dat er artsen zijn, die een keurig gebroken pols, die precies in lijn staat, willen opereren.
Een keurig gebroken pols werd vroeger “conservatief” behandeld, wat betekent, dat er gips om gedaan werd, dat zes weken bleef zitten. In de meeste gevallen groeide het gebroken bot weer netjes aan elkaar en kon de patiënt, eventueel met behulp van de fysiotherapeut, weer langzaam beginnen met bewegen.
Helaas is de fysiotherapeut uit het basispakket verdwenen en de operatie van de arts wordt wel betaald, waarvoor de patiënt een eigen bijdrage moet betalen. Hoeveel zou het minder kosten, wanneer dit soort breuken weer zonder operatie behandeld zouden worden? Verdient de arts dan minder en de fysiotherapeut meer?
Zijn er wel genoeg fysiotherapeuten of komt er binnenkort een groot tekort aan, zoals nu in Duitsland al het geval is? Tot 30 jaar geleden zijn er extra veel fysiotherapeuten opgeleid in Nederland, omdat er een groot tekort aan was en deze therapeuten zijn nu ca. 55 jaar en moeten nog 12 jaar mee? Een deel is natuurlijk al afgesprongen, een ander deel heeft de 55 niet gehaald en de rest?
Springt de rest binnenkort af, omdat ze te weinig verdienen en teveel probleemgevallen krijgen, die door artsen geopereerd zijn, zonder dat er eerst fysiotherapie gegeven is, waardoor de toen aanwezige klachten opgeheven werden?
Een vrouw, die met gigantische rugpijn kwam en een flinke scoliose bleek te hebben, had intensieve therapie nodig om de pijn op te heffen. Gezien het feit, dat zij die scoliose had en op basis daarvan de verwachtig was, dat de pijn weer terug zou komen, werd besloten, dat de fysiotherapie langzaam verminderd zou worden.
Uiteindelijk bleek, dat wanneer de vrouw 1x / 4 weken therapie kreeg, de pijn voor haar draaglijk was. Deze maandelijkse behandeling (13 per jaar) gaf de vrouw een dusdanige verbetering van levenskwaliteit, dat zij haar werk beter kon doen en veel meer levensvreugde had. Zij had het geluk dat er een dokter kwam, die haar naar de fysiotherapeut stuurde.
Volgens ambtenaren kan het eigen risico in de zorgverzekering fors omhoog of moet er een eigen bijdrage per medische behandeling komen, lees ik in de Volkskrant. Zij opperen ook, dat de burger voortaan maar zelf hulpmiddelen moet betalen, evenals de thuiszorg, en vrije artsenkeuze moet ook maar geschrapt worden.
Hoe komt het toch, dat ambtenaren over een eigen risico verhogen denken in plaats van een premie, die inkomensafhankelijk is, zoals in Noorwegen het geval is? Tot mijn grote verbazing en vreugde bleek je daar niets te hoeven betalen voor de ziektenkosten verzekering, wanneer je geen inkomen had! Een ieder, die ingeschreven is in het bevolkingsregister is bij het Trygdekontor verzekerd. Voor de daklozen, die nergens ingeschreven zijn, moet dan nog een oplossing (?) gevonden worden.
Wanneer er sprake moet zijn van een eigen bijdrage, zou het goed zijn om ook daar een percentage van het inkomen als grens te stellen. Want als niets verdiend wordt, kan niets betaald worden.
De Kamer heeft besloten, dat een ieder, die niet duidelijk via het internet aangeeft, dat zijn lichaam niet voor donordoeleinden gebruikt mag worden, gebruikt mag worden voor donordoeleinden en er lijkt niemand te zijn, die de kosten van een transplantatie leidend laat zijn. Aan de andere kant wordt er ook alles aan gedaan om mensen, die niet gelukkig zijn met het leven dat zij leiden, het gemakkelijk te maken om er een eind aan te maken.
En nu er een virus is, waar mensen ziek van worden en mogelijk ook door sterven...... Er wordt nu gesproken over al die mensen, die op de Intensive Care afdeling lagen en weer in beweging gekomen zijn en hoe deze mensen weer geholpen moeten worden om weer naar huis te kunnen. Het is in Nederland niet gebruikelijk om min of meer regelmatig een Kur te doen, zoals in Duitsland, waar een deel van de Nederlandse patiënten op een Intensive Care afdeling ligt, om de Nederlandse afdelingen te ontlasten.
Veel bejaardenhuizen en verpleeghuizen en zelfs ziekenhuizen zijn gesloten, omdat er “bezuinigd”moest worden, zonder in de gaten te hebben wat voor gevolgen deze maatregelen zouden hebben.
Want sluiten betekent werkloos en uitkering nodig hebben. Bovendien betekent het in tijden van nood, bijvoorbeeld door een virus waarvan de naam en samenstelling nog niet bekend was maar waarvan men wist dat het er aan zat te komen (wordt nu gezegd), te weinig capaciteit om het werk dat er dan gedaan moet worden, te doen.
Vroeger waren de ziekenhuizen vol met witte jurken en jassen, tegenwoordig moeten patiënten zoveel mogelijk zelf doen, wat kan resulteren in het niet verwijderen van een elastiekje in het haar van de patiënte, die met haar arm in het gips zit en het daardoor niet zelf kan verwijderen, waardoor zij pijn op haar achterhoofd heeft, alsmaar scheef ligt met haar hoofd om die pijn te ontgaan en daardoor de wervel, die gebroken is, scheeft aangroeit.
Ook met een scheve wervel kan de patiënte leven, maar krijgt er wel een andere kijk op het gezondheidszorg systeem door. Wie is er verantwoordelijk voor dit systeem? De RIVM, de specialisten, die gaag opereren en dat ook openlijk bekennen aan een groep fysiotherapeuten? Een specialist had de praktijk van een collega overgenomen en had alle plaatselijke fysiotherapeuten uitgenodigd voor een informatiebijeenkomst. Vijftig mensen waren gekomen.
De arts vertelde over de arthroscopie (kijkoperatie) en dat hij van plan was om het grootste deel van zijn tijd daarmee te vullen. Het duurde niet lang of hij had dat voor elkaar. Elke patiënt, die iets aan zijn knie had, werd op de tafel gelegd voor een kijkoperatie.
Zoals ook menig patiënt met een hernia in de scan gestopt wordt en vervolgens vastgesteld wordt, dat de patiënt een hernia heeft, wat ook met de simpele Lasèque test al vastgesteld was. Tegenwoordig wordt vaak geopereerd, waarna de therapie bemoeilijkt is, omdat de originele toestand niet meer bestaat.
Vroeger, toen er nog niet geopereerd kon worden, kreeg de patiënt met een hernia de opdracht 6 weken plat te gaan en dan weer langzaam te bewegen. Menigeen kan uit die tijd berichten, dat het goed heeft geholpen en dat het plat gaan nog steeds helpt, wanneer de klachten weer de kop op dreigen te steken.
De tijd om plat te gaan wordt niet meer gegeven? Of wil de patiënt die niet hebben, omdat hij dan tot rust komt en zijn leven aan zich voorbij ziet gaan en zich dan herinnert welke 'fouten' hij gemaakt heeft? Welke beslissingen hij liever niet had genomen en wat hij liever niet had ervaren?
Dankzij het covid-19 virus staat de wereld niet stil, maar de aarde beweegt langzamer. De lucht is zuiverder, niet alleen omdat er minder auto gereden wordt, maar ook omdat fabrieken stil gelegd zijn en het hele leven langzamer gaat. Mensen werken thuis, waardoor zij op elkaars lip zitten (behalve natuurlijk als zij alleen wonen, dan zijn zij meer alleen dan normaal) en de relatie op de proef gesteld wordt.
In het artikel van de Volkskrant van donderdag 23 april 2020 “Rigoureus snijden in zorgkosten” wordt geschreven, dat de ambtenaren de noodklok luiden over de uitgaven aan zorg. Het is de vraag, wat de knelpunten zijn.
Zijn de knelpunten het inzetten van personeel of het gebruiken van mechanische hulpmiddelen? De verantwoordelijke van de ziektekostenverzekering, die weigert om een elektrische rolstoel met stafunctie te verstrekken aan een patiënt in coma, is zich niet bewust van het feit, dat deze weigering tot gevolg heeft, dat de patiënt niet in beweging zal komen en dus zijn hele leven lang (hopelijk wordt dat niet beëindigd door iemand, die van mening is, dat dit leven de kosten en moeite van het instand houden niet waard is...) volledig afhankelijk zal zijn van verzorging van anderen.
De weigering van het verstrekken van een elektrische rolstoel komt voort uit het idee, dat daardoor kosten gespaard worden en dat een mechanische rolstoel, die ca. 10% kost van de elektrische, voldoet voor deze patiënt, die de elektrische rolstoel niet zelf kan bedienen, hetgeen als reden gebruikt wordt om de rolstoel niet te verstrekken. Doch het is duidelijk, dat dat niet de reden kan zijn, want de mechanische rolstoel kan de patiënt al helemaal niet zelf bedienen.
De elektrische rolstoel met stafunctie wordt niet verstrekt om kosten te sparen, maar dan wordt alleen gekeken naar de direkte kosten en niet naar de kosten, die op den lange duur gemaakt worden. Wanneer de elektrische rolstoel met stafunctie op de juiste wijze ingesteld is en gebruikt wordt, zal deze helpen om de patiënt in beweging te laten komen en wanneer de patiënt in beweging komt, zal hij wellicht op een gegeven moment in het geheel geen rolstoel meer nodig hebben en kan de elektrische rolstoel aangepast worden voor een andere patiënt.
Soms lijkt het wel, alsof alles nieuw moet zijn. Plastik heeft de wereld veroverd en zorgt er voor, dat de wereld ten onder gaat? Voor alsnog draait de aarde nog en leeft de mens nog, maar hoe lang nog? Van alles en nog wat is elektrisch geworden. Het broodmes, de slagroomklopper, de tandenborstel, de fiets en nog heel veel andere dingen, die ik niet ken en wat betekent dat?
Dat betekent, dat er heel veel meer elektriciteit nodig is dan er nodig zou zijn, wanneer wij de mechanische variant van al deze hulpmiddelen zouden gebruiken. En bovendien zouden we dan fysiek in betere gezondheid zijn, niet naar de sportschool hoeven om op de loopband te rennen of op de elektrische hometrainer te fietsen.
Als alternatief zou de sportschool natuurlijk al zijn apparaten dusdanig kunnen aanpassen, dat in plaats van energie nodig te hebben, de door de sporters opgewekte energie gebruikt wordt om de computer te laten lopen, het mobieltje op te laden of de lampen te laten branden.
Kortom om kosten te drukken moeten niet alleen toekomstige kabinetten opnieuw naar het zorgstelsel kijken, maar een ieder samenwerken zodat in elk afzonderlijk geval de best mogelijke en meest gezonde oplossing gevonden wordt.
En dus niet standaard aan een patiënt pijnstillers verstrekt worden, want niet elke patiënt heeft pijnstillers nodig. Gezien het feit, dat deze pijnstillers wel standaard verstrekt worden, rijst de verdenking, dat dit gebeurt, zodat deze op de rekening gezet kunnen worden. Zoals ook de voorgestelde operatie van de gebroken pols, die meteen afgeblazen werd, toen de patiënt vroeg of het ook mogelijk was om de breuk “conservatief” te behandelen.
Welke patiënt durft een dergelijk voorstel te doen of heeft de kennis om een dergelijke vraag te stellen? Veel patiënten berichten, dat zij zich liever niet hadden laten opereren, maar zoals het toen ging, ging het niet verder en de dokter vragen of zij naar de therapeut mochten, dat durfden zij niet of de dokter weigerde dit.
Misschien zou het helpen om een goed overzicht te krijgen over de kosten in de gezondheidszorg, wanneer er een Gezondheidskantoor opgericht zou worden, waar alle inwoners van Nederland verzekerd zijn voor ziektekosten en dus de premie van ..% van het inkomen naar toe gaat (de veelverdiener betaalt dus meer dan degene, die niets verdient, maar hij houdt ook meer over om van te genieten) en waar alle uitgaven van de gezondheidszorg geregeld worden.
Er zijn dan geen 50 ziektekostenverzekeringen meer nodig, die allemaal hun eigen IT mensen in dienst hebben voor de webpagina, eigen administratieve krachten en andere medewerkers, maar slechts één organisatie, die centraal, met overal voor de burger bereikbare kantoren, alles regelt. Er zijn dan geen verschillende prijzen voor dezelfde operaties of medicijnen en iedereen kan een beroep doen op dezelfde faciliteiten.
Bovendien is dan gemakkelijk vast te stellen, waar welke zorg nodig is en hoe een ieder het beste geholpen kan worden om zo lang mogelijk of zo snel mogelijk zelfstandig te zijn. Geld kan maar een keer worden uitgegeven en het is de vraag, hoeveel mensen je daarvan wilt laten genieten. Een arts of meerdere therapeuten of verpleegsters (mannen hoeven zich niet niet aangesproken te voelen), medicamenten of diëtisten, bewegings- en andere therapeuten, operaties of weken plat liggen of gips of …..?
Het eigen risico verhogen betekent wellicht, dat de burger nog later naar de dokter gaat en in plaats van een paar behandelingen fysiotherapie, ergotherapie, psychotherapie of andere therapie dan operatie nodig heeft of langdurige opname.
Geld speelt geen rol, behalve als je het niet hebt of als je er slechts weinig van hebt. Dan draai je elk dubbeltje om of elke 20 cent, stop je met eten als dat de enige methode is om je schulden te betalen en ben je blij als je betaald werk krijgt. Bijvoorbeeld als ambtenaar.
Zondag, 19 april 2020
OUDEREN MOETEN BEWEGEN IN CORONA CRISIS
HELP !
Ik ben 65 jaar en wil me bewegen!!! Ik wil niet dat ik ziek word door een "intelligente lock-down", die bedacht is in de hoop, dat de intensive care afdelingen van de ziekenhuizen niet overbelast worden nu er een covid-19 virus ontdekt is, dat voor menigeen de dood tot gevolg heeft. Niet zoals de griep de dood tot gevolg heeft, maar veel naarder, omdat de patiënt stikt.
Iedereen mag meedenken en meepraten, maar als puntje bij paaltje komt, moet je daarvoor wel toegang hebben tot het internet en dat heeft niet iedereen. Vooral de ouderen, die als risicogroep gezien worden, hebben niet altijd internet thuis en uitkeringsafhankelijken ook niet, evenals degene, die van zijn spaargeld moet zien rond te komen, omdat hij teveel gespaard heeft om vooreerst recht te hebben op bijstand.
Er zijn vele ideeën over hoe de "intelligente lock-down" omgekeerd kan worden tot een "intelligente opening", o.a. dat de gezonde mensen tot 45 jaar weer normaal aan het werk gaan. En dat zou dan betekenen, dat ik thuis moet blijven? Ik ben gezond en zou graag op weerstand tegen het covid-19 virus getest willen worden, want ik kan me niet heugen ooit griep te hebben gehad, maar heb me eind vorig jaar / begin dit jaar beroerd gevoeld, in de tijd dat er nog geen sprake was van een covid-19 virus.
En ik ken vele mensen om mij heen, die hetzelfde vertellen. Voordat het eerste covid-19 / corona virus geval na carnaval 2020 in Tilburg werd vastgesteld, hebben mensen zich knap beroerd gevoeld met klachten, die nu wijzen op het covid 19 / corona virus. En ja, de meesten zijn leeftijdsgenoten, die normaal ook geen griep krijgen, maar dit jaar dus wel ziek of ziekig zijn geweest.
We zullen nooit weten, hoe alles zou zijn gegaan, als de hele wereld door was gegaan met doen alsof er geen covid-19 virus slachtoffers zou maken. Een feit is, dat nu alle ketens, die er waren, verstoord zijn. Een fabriek is niet zonder meer weer te starten, want het is de vraag, of de grondstoffen of benodigde onderdelen te verkrijgen zijn en het is de vraag of er nog wel vraag is naar het produkt, dat de fabriek maakte.
Hoe gaat het de mensen, die als corona-patiënt op de ic hebben gelegen en de ziekte overwonnen hebben? Zijn zij blij, dat zij de ziekte overwonnen hebben of hadden zij liever willen sterven? Soms lijkt het wel alsof de mens niet meer mag sterven. En soms lijkt het wel alsof de mens niet meer mag leven. Vooral, als hij zich niet zichtbaar kan bewegen. Wanneer hij of zij de diagnose "patiënt met onklaar bewustzijn" heeft gekregen. Dan wordt vaak niet meer gedaan dan "pappen en nathouden", wat betekent, dat de behandeling erop gericht is om de toestand van de patiënt in stand te houden.
Zaterdag, 18 april 2020
Covid-19 Virus Test
Nederland en de rest van de wereld heeft zich de afgelopen weken rustig gehouden. Wie kon, werkte vanaf thuis, terwijl de kinderen ook thuis waren, omdat de scholen gesloten waren.
Het RIVM vond dat niet nodig, maar ouders en artsen vertrouwden wat dat betreft de wetenschap niet en onder de maatschappelijke druk werden de scholen gesloten.
Wat zullen de gevolgen zijn van het crisismangagment dat ertoe leidt, dat mensen bijna € 400 moeten betalen als zij elkaar dichter dan anderhalve meter naderen en vele mensen zich houden aan de raad van de overheid die is: "BLIJF BINNEN !" ?
Ondanks het mooie weer zetten zij geen voet op hun balkon, de balkondeur en ramen blijven dicht en het lijkt erop, dat er niemand thuis is. Is de bewoner net op tijd naar familie vertrokken om daar opgevangen te worden nu de dagopvang dicht is?
Nee, na vier weken komt er bezoek en heeft de buurvrouw kans om met de bewoner te praten. Hij blijkt al die tijd thuis te zijn geweest. Maakt puzzels en hoopt, dat de anderhalve meter samenleving, waarover intussen gesproken wordt, snel afgeschaft wordt.
Een ieder sterft, dat is iets, wat voor de geboorte al vaststaat. De een voordat hij geboren wordt, een ander zelfs niet op 107-jarige leeftijd door de ziekte, die veroorzaakt is door het Covid-19 virus.
En dus moeten we vaststellen, dat het virus niet de oorzaak van de dood is, maar wat dan wel. Het is waarschijnlijk het moment waarop het virus langskomt en de manier waarop de mens erop reageert.
Helaas wordt nog steeds niet onderzocht, hoeveel mensen daadwerkelijk al het Coronavirus/Covid-19 virus overwonnen hebben. Velen berichten, dat zij nooit griep krijgen, maar dit jaar wel een week of drie zich super beroerd gevoeld hebben en ziek thuis waren of zich wel wat beroerd voelden en toch maar naar het werk gegaan zijn, voordat er überhaupt over een C-virus gesproken werd, laat staan van een Corona-crisis.
Is de economische schade net zo groot als die van een oorlog of zelfs groter? Er wordt niet gesport, alle culturele aktiviteiten zijn afgelast en zelfs Konningsdag mag niet gevierd worden. De grenzen zijn dicht en er lijkt nauwelijks samenspraak tussen de diverse regeringen plaats te vinden, terwijl er tijdens een vogelgriep of mondenklauwzeer epidemie wel internationale samenwerking is, zegt men.
Dankzij bijzondere maatregelen worden ineens extra Intensive Care Bedden, die in de afgelopen jaren wegbezuinigd zijn, weer ingericht om de mogelijke patienten op te vangen.
Wat gebeurt er met patienten, die zich niet meer zichtbaar kunnen bewegen? Hoe lang en hoe worden zij geholpen om in beweging te komen?
Dinsdag, 10 maart 2020
Corona Virus Pest
Op de radio wordt gesproken over “sociale onthouding”, waarmee bedoeld wordt, dat je er voor zorgt zo weinig mogelijk fysiek contact met anderen te hebben. Dat moet er voor zorgen, dat het Corona Virus zich zo langzaam mogelijk verspreidt.
In de Verenigde Staten is het Corona Virus ook al aangekomen wordt verteld en, dankzij de besparingen van de afgelopen jaren op o.a. het gezondheidssysteem en wetenschappelijk ondersteunende instanties, bestaat de angst dat het Corona Virus zich zeer snel zal verspreiden.
Er wordt gezegd, dat een oorzaak voor de snelle verspreiding is, dat de Obama Health Care voorziening door President Trump afgeschaft is. Daardoor hebben veel mensen geen ziektekostenverzekering en zijn ook niet verzekerd voor hun inkomen wanneer zij ziek worden. En dus gaan zij, als zij ziek zijn en het enigszins mogelijk is, naar hun werk.
In Nederland zijn er goede sociale voorzieningen, maar veel slechter dan vroeger? Veel mensen zijn gedwongen om ZZP-er te worden en vooral die mensen, die dat niet vrijwillig zijn, zijn er de dupe van. Zij verdienen vaak weinig en worden er nog meer de dupe van als de verplichting om je als ZZP-er te verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid, wet wordt zoals voorgesteld is.
Want dan zal het niet zo zijn, dat de sterkste schouders de zwakke schouders ondersteunen en een ieder 0,5 % of 1 % of een ander percentage van het inkomen afdraagt voor de arbeidsongeschiktheidsverzekering, maar er wordt dan een bedrag vastgesteld, dat door elke ZZP-er maandelijks betaald moet worden. En dat is voor iemand, die € 85,- per week verdient, dan een weekloon of zelfs meer dan een weekloon.
Aangezien een ieder ook al verplicht is om een ziektekostenverzekering af te sluiten, waar ook een vast bedrag voor betaald moet worden, minimaal € 85,-, terwijl er dan ook nog een bedrag per jaar als eigen bijdrage geldt, is de minimum verdiener al 2 weeklonen per maand kwijt aan deze twee verzekeringen.
Het is duidelijk, dat hij of zij niet genoeg overhoudt om de eigen broek op te houden en dus moet de staat bijspringen. Hoe komt het toch, dat er niet per wet geregeld wordt, dat een ieder een bepaald percentage van het inkomen aan de arbeidsongeschiktheidsverzekering en aan de ziektekostenverzekering betaalt (en als er niets verdiend wordt, men dus niets betaalt en toch voor ziektekosten verzekerd is, zoals in Noorwegen)?
Ooit was dat wel het geval, in ieder geval voor verdieners tot een bepaald bedrag, en met weemoed wordt aan deze tijd terug gedacht. Een derde van het loon ging op aan de sociale voorzieningen en de loonbelasting, maar de rest was ruim genoeg voor huur, gas, licht en water, riool en afval en er bleef ook nog wat over om het leven te veraangenamen.
De minimum verdienende kan niet sparen, want zij/hij moet tegenwoordig ca. € 15,- per maand vast bedrag aan afvalstoffenheffing betalen, als watersysteemheffing komt er nog ca. € 5,- per maand bij en als zuiveringsheffing moet de alleenstaande ca. € 4,40 per maand betalen. De netbeheerkosten voor gas en stroom bedragen bijna € 30,- per maand. Dus van de 2 weeklonen, die over waren in het voorbeeld boven, moet nog eens 65 % van het weekloon aan deze heffingen betaald worden. Voor een volksvertegenwoordiger, die deze bedragen vastgesteld heeft, geldt dit natuurlijk niet, want die krijgt ca. 100x zoveel per maand en voor deze volksvertegenwoordiger is € 224,- een schijntje?
Nu wordt er nagedacht over hoe de verspreiding van het Corona Virus vertraagd kan worden. Het is duidelijk, dat met onze mondiale verbindingen, ook het Corona Virus zich makkelijk kan verspreiden. De angst zit er goed in en maakt, dat mensen onbeweeglijk worden. En andere mensen profiteren van de lege straten en de contacten met de mensen, die net als zij, doorgaan met doen waarmee ze bezig zijn.
We kunnen niet zonder elkaar. De taal wordt gebruikt om, tegenwoordig vaak zonder stem dankzij het internet en de mail, met elkaar in contact te zijn en helaas wordt de grammatica van de Nederlandse taal steeds minder toegepast. Een paar voorbeelden uit een brief van een Consulair voorlichter (vind de fouten):
“U dient rekening te houden dat er bepaalde eisen zijn waar u vriendin aan moet voldoen om in aanmerking te komen voor een Schengenvisum”
“Dit kan u als uitnodigende referent zijn maar ook een willekeurige derde persoon.”
“Aan de hand van de documenten dat uw vriendin indient voor haar visumaanvraag”
of is de Nederlandse spelling zo aangepast, dat er in de bovenstaande zinnen geen fouten staan?
Rond 1953 was er een nieuwe spelling van de Nederlandse taal en werd zoo zo, wasch werd was en moesten vele boeken opnieuw gedrukt worden. Ondertussen is er weer een nieuwe spelling van de Nederlandse taal ingevoerd en maakt, dat de oudere niet meer weet wat juist is.
Voor het Corona Virus geen probleem. Dat heeft geen taalvoorschriften nodig, maar misschien zou het helpen, als een ieder zich 's ochtends, direct na het opstaan, zelf zou behandelen, en 's avonds tijdens het televisie kijken of slapeloos in bed liggend.
Eerst de rechterhand boven op het hoofd en de linker op het voorhoofd. Als beide pulseren gaat de linkerhand naar de punt van de neus. Als beide pulseren, gaat de linkerhand naar de bovenkant van het borstbeen, idem pulseren en linkerhand naar midden borstbeen tot pulseren en linkerhand naar onderste punt borstbeen (maagkuil) tot pulseren en dan linkerhand net boven navel tot pulseren en dan linkerhand op bovenkant schaambeen tot pulseren. En dan is het tijd om, met de linkerhand op de bovenkant van het schaambeen de rechterhand onder het stuitje/staartbeen te leggen totdat beide pulseren.
De eerste keer dat dit gedaan wordt, kan het een tijd duren voordat beide pulseren, maar hoe vaker, hoe sneller de puls komt en dan kan een tweede oefening gedaan worden.
De linkerhand op het stuitje/staartbeen, terwijl de rechterhand onder de binnenknokkel rechts (of wanneer dat te moeilijk is, de binnenkant rechter knie of bovenkant schaambeen) vasthoudt. Wanneer beide punten pulseren, rechterhand op onderkant borstkas links, als puls dan verhuist de linkerhand naar de derde rib rechts, waarbij de rechterhand op de onderkant borstkas links blijft, als beide pulseren, gaat de linkerhand naar midden onder sleutelbeen links.
Deze zelfde reeks ook omgekeerd, waarbij rechts links wordt en omgekeerd.
Een andere oefening
Linker hand onder rechter jukbeen, rechterhand eerst onder midden sleutelbeen rechts, dan (na puls, wat steeds geldt) op voorkant borstkas onderkant ribben links, dan op rug onderkant borstkas links, dan voorkant borstkas onderkant ribben rechts, dan linker lies, dan linker bovenbeen, dan linker kuit, dan linker middelste teen.
Hetzelfde maar dan met rechterhand onder linker jukbeen, en alles omgekeerd, waarbij rechts links wordt en omgekeerd.
Nog een
Linkerhand op midden nek rechts, rechterhand op stuitje/staartbeen, dan na puls, op midden knieholte rechts, dan onder buitenknokkel rechts, dan kleine teen rechts.
Hetzelfde, maar dan rechts = links en links = rechts.
Of
Linkerhand op rechter schouder/nek en rechterhand op rechter lies of omgekeerd.
Linkerhand onder bips en rechterhand op linker schouder/nek of omgekeerd.
Handen om enkel.
Als je je verveelt en je handen vrij hebt, kun je elke vinger met de andere hand vasthouden (lichtjes, omsluiten is voldoende) totdat hij pulseert en dan een andere vinger nemen. Als je niet weet welke vinger eerst, knijp dan in het eerste stukje vinger. De vinger, die het meest pijn doet, verheugt zich het meest over aandacht van de andere hand.
Knijpen in de “zwemvlies” tussen duim en wijsvinger kan goed doen, evenals het vasthouden van de pols of de armen over elkaar met de handen in de oksels.
Zomaar wat tips, die de moeite van het proberen waard zijn. “Niet geschoten is altijd mis.” Bij deze methode gaat het er om om eventueel de pijnplek op te sporen en dan daar licht de hand (of handen) op te leggen en deze te laten liggen tot er een prettige warmte en pulseren of bewegen ontstaat. “Kortsluiting” met jezelf maken doet wonderen!
Contact: Isabelle Brandenburg M. 0031 617 366 520 of: hpiheiltherapie@googlemail.com
Zaterdag, 4 januari 2020
VUURWERK EN VRIJHEID
Oud en Nieuw is weer voorbij, maar de discussie of het afsteken van vuurwerk in de oudejaarsnacht verboden moet worden, is nog niet ten einde. Velen willen het niet verbieden, waarbij het feit, dat het een traditie zou betreffen, vaak als reden wordt genoemd.
Anderen willen het vuurwerk afsteken door burgers laten verbieden, ervan uitgaande, dat er dan niet 17 miljoen Euro aan de koop van het vuurwerk uitgegeven wordt (waardoor menig verkoper zijn eindejaarstoeslag mist en de belastingdienst dus ook) en dat de schade, die door het afsteken van vuurwerk aan mensen en goederen ontstaat, dan ook niet ontstaat.
Dit jaar is weer voor meer mensen met narigheid begonnen door vuurwerk, dat onverwacht te dichtbij kwam en schade veroorzaakte. Oogletsel ontstond vooral bij toeschouwers, die geen vuurwerkbril op hadden.
Ik had geen vuurwerk nodig om oogletsel op te lopen. Aan het rechteroog ontstond schade, toen ik langs een huis liep waar renovatiewerkzaamheden uitgevoerd werden. Er werd staal geslepen en een staalsplinter vloog in mijn oog.
Het deed pijn, veel pijn en na het werk werd dus het oogziekenhuis (gelukkig woonde ik in Den Haag, waar er een was) bezocht. Daar kreeg ik te horen, dat ik geluk gehad had, want het was een staalsplinter, die er met een magneet heel gemakkelijk uit kwam. Een bloedvaatje was geraakt, maar het zicht bleef goed.
Vele jaren later was mijn linkeroog aan de beurt. Niet met oud en nieuw, maar als gevolg van. Na een ongeluk, waarbij onder andere de linker onderarm gebroken werd, werd het gips door de gipser niet voldoende ingesneden toen het verwijderd moest worden. De gipser, die het gips eerder te strak aangelegd had en toen weigerde om het meteen door een wijder gips te vervangen waardoor bewegingsschade is ontstaan, had gezegd, dat ik goed aan mijn arm moest trekken om het uit het gips te krijgen en toen ik dat deed, bleek dat het gips niet goed was ingesneden en mijn arm er dus niet uit kon. Mijn arm vloog naar boven met het gips, dat mijn linker oog beschadigde.
Au, maar het gips moest er eerst maar af. Twee dagen later naar de oogarts, omdat er een zwarte vlek in mijn (tot dat moment beste) oog zat, waar de diagnose gesteld werd, dat de zwarte vlek zou blijven.
Ik prijs mij gelukkig, dat ik slechts deze lichte schade aan mijn ogen heb opgelopen, maar moet eigenlijk niet elke renovatie waarbij staal geslepen verboden worden en geen gips meer gebruikt worden? Nee, het heeft geen zin om van alles en nog wat te verbieden om schade te voorkomen.
Toen er nog geen auto's door de straten reden, kwamen er ook mensen om in het verkeer. Veel ongelukken gebeuren in en om het huis. Alleen maar huizen zonder trap bouwen, zodat de mensen niet meer van de trap kunnen vallen? Het ziet er naar uit, dat als iets je moet overkomen, je het zult beleven.
Waartoe leven wij? Om ons aan verboden te houden of om ervaringen op te doen?
Vrijdag, 6 november 2019
reactie op: In leven, maar geen leven (gepubliceerd in de Volkskrant, geschreven door Ellen de Visser met foto's van Manon van der Zwaal)
'A fate worse than death' wordt de toestand genoemd van de patiënt, die zich niet zichtbaar kan bewegen en waarvan gezegd wordt dat de reacties van ademen, slikken, geeuwen, ogen open en dicht doen alleen dankzij reflexen plaatsvinden.
Welke patiënten verblijven in niemandsland of vallen waarom tussen wal en schip? Waarom wordt welke therapie bij welke patiënt toegepast? Welke diagnose is waarom aanleiding om welke therapie wel of niet toe te passen? En waarom wordt welke therapie wel of niet betaald?
Vragen, die opkomen na het lezen van het artikel 'In leven, maar geen leven', dat zaterdag 2 november 2019 in de Volkskrant stond. Eind 2011 was er een groot artikel in de Volkskrant te lezen over de Coma Science Group, die een methode had ontdekt, waarmee de activiteit van de hersenen in relatie tot bewustzijn kon worden gemeten.
Daardoor werd duidelijk, dat patiënten, van wie voorheen werd gedacht, dat zij volledig onbewust waren en daarom als 'vegetatief' gediagnosticeerd werden, meer bewustzijn hadden dan op basis van de voorhandene tests verondersteld werd.
Er zijn nog steeds tests in gebruik, die van de patiënt een beweging (van oog, stem of lichaam) verwachten terwijl het kenmerkende van de patiënt is, dat er geen zichtbare beweging is.
Door de patiënt in de handen te nemen en met de patiënt te bewegen, zal ontdekt worden in hoeverre de patiënt mee kan bewegen. Het kan zelfs zijn, dat een bepaalde beweging niet mogelijk is, omdat de patiënt teveel tegenkracht geeft, terwijl er andere bewegingen zijn, die erg weinig inspanning kosten, omdat de patiënt een deel van de benodigde kracht als spierkracht levert.
Ik heb ervaren, dat een patiënt, die duidelijk pijn vertoonde bij het doorbewegen, waarbij de therapeut enorme krachten aanwendde om de door hem gewenste beweging tot stand te kunnen brengen, weinig hulp nodig had bij diezelfde bewegingen, mits deze met heel weinig kracht voorzichtig begeleid werden.
Aan het eind van het artikel is te lezen, dat er soms besloten wordt om het voedingssysteem los te koppelen om de patiënt te laten sterven. Dat wordt met veel overleg gedaan, maar het is de vraag, welke voorwaarden daaraan gesteld worden.
Sterft elke patiënt, bij wie de levenonderhoudende maatregelen gestopt worden binnen 24 uur of zijn er patiënten, die langer in leven blijven, ondanks het feit, dat zij geen (sonde)voeding meer krijgen? Wanneer een patiënt werkelijk dood wil, zal hij de kans om te sterven grijpen en binnen het uur overlijden, maar een patiënt, die wil leven, zal zo lang mogelijk in leven blijven en er alles aan doen om te overleven.
Wanneer de patiënt niet binnen 24 uur overlijdt, is het mijns inziens logisch om het deze patiënt mogelijk te maken om te leven door hem of haar voedsel aan te bieden (de slikreflex is een van de oudste reflexen en in de regel intact, waardoor ook opgehoest sputum ingeslikt wordt), en door hem of haar te helpen zich te bewegen.
En dit zou dus elke patiënt, die zich niet zichtbaar kan bewegen, aangeboden moeten worden. Het is heel wonderlijk, dat er autisten zijn, die een persoonlijke assistent krijgen, die 24/7 bij hen is om er voor te zorgen, dat zij niets vernielen, terwijl iemand, die zich zichtbaar niet kan bewegen (wat een levensgevaar is voor deze persoon), niet een persoonlijke assistent krijgt, die 24/7 met hem beweegt.
Vrijdag, 1 november 2019
Maximale aandacht voor minimaal herstel
Enkele jaren lang is onderzocht, of mensen, die heel heel erg hersenletsel hebben en daardoor totaal afhankelijk zijn, in beweging gebracht kunnen worden. Er was al ontdekt, dat er jongeren zijn, die door het gebruik van de VIN methode weer in beweging kwamen en deze methode werd daarom voor mensen tot 25 jaar ook vergoed.
Wanneer de methode gebruikt werd voor mensen, die ouder waren dan 25 jaar, werd daar geen extra vergoeding voor betaald, zoals dat ook geldt voor alle behandelmethoden, die mensen zich eigen gemaakt hebben en toepassen tijdens hun werk en die niet onderzocht zijn en waarvoor niemand zich ingezet heeft om een extra vergoeding te krijgen van de verzekeraars.
Kennelijk is nu een onderzoek afgerond, op basis waarvan besloten is om de VIN methode, wanneer die toegepast wordt bij de behandeling van mensen met een minimaal bewustzijn of in vegetatieve toestand, met een extra vergoeding te belonen.
Volgens wetenschappelijk onderzoek moet er in 2 jaar tijd succes zijn, want in deze tijd vindt herstel plaats. Volgens mijn ervaring kun je zelfs na 30 jaar een wezenlijk verschil maken in de toestand van de patiënt.
Een patiënt, die 30 jaar geleden in coma geraakte na een aanrijding, is volledig afhankelijk van verzorging. Hij kon zelf eten en drinken, maar na een ziekenhuisverblijf, werd hij met een sonde weer naar huis gestuurd, zonder dat over de plaatsing van de sonde met de ouders vooraf contact geweest was.
De patiënt had een linker lichaamshelft, die zeer spastisch was en een rechter lichaamshelft, die slap was. Hij reageerde met lachen of somber kijken en zijn linker arm heeft een geringe functie. De patiënt wordt elke dag behandeld en nadat o.a. ik hem twee jaar behandeld heb, is waar te nemen, dat de rechter arm meer spanning krijgt en de linker arm minder. Ook schiet de patiënt niet meer in een halve cirkel naar links, wanneer hij moet hoesten.
Zijn hoofd zakt nog steeds naar links, maar hij kan nu dat hoofd langer recht houden wanneer het ondersteund wordt. De veranderingen zijn amper waarneembaar, maar ze zijn er wel!
Er wordt gezegd, dat veel patiënten een verkeerde diagnose krijgen en het is de vraag, of die diagnose het belangrijkst is. Wanneer er vastgesteld wordt, dat de patiënt zich niet zelfstandig kan bewegen, wat wordt er dan gedaan? Wat wordt dan het doel van de behandeling?
Wordt het doel de toestand van de patiënt niet te verslechteren maar te behouden, of is het doel de toestand van de patiënt te verbeteren en op zoek te gaan naar de bewegingsmogelijkheid van de patiënt?
Menig mens verstijft als hij luide muziek hoort, een voor hem afschuwelijke geur ruikt, fel licht ziet of .... De patiënt in coma, na coma, met minimaal bewustzijn of …. heeft waarschijnlijk alle zintuigen maximaal geopend, omdat hij zich niet actief kan bewegen, wat een levensgevaar is.
Hoe weet je eigenlijk zeker, dat de patiënt een minimaal bewustzijn heeft? Wat is een minimaal bewustzijn? Van een patiënt, die een half jaar in coma was, hoorde ik, dat hij alles mee heeft gekregen in die tijd. De artsen zagen geen teken van bewustzijn en dachten, dat hij zich in een vegetatieve toestand bevond. Hij vertelde dat hij als een groot oog boven aan het plafond hing en waarnam, hoe er over zijn lichaam gesproken werd.
Als ontdekt wordt, dat de patiënt zich niet zelfstandig kan bewegen, is dan het doel van de behandeling de patiënt weer in beweging te helpen of is het doel het behouden van de bestaande toestand?
Gezien de behandeling van doorbewegen, waarbij vooral de ledematen in een rap tempo gestrekt en gebogen worden, ondanks de zichtbare pijn die de patiënt daarbij heeft en toont, moet geconcludeerd worden, dat het middel niet het doel 'het de patiënt mogelijk maken zich te bewegen' dient.
Dit doel kan bereikt worden door zeer langzaam met de patiënt te bewegen. De patiënt is zijn vaart verloren. Hij stond in de startblokken om te bewegen en is gestart, maar vervolgens is de start afgebroken. Het is, alsof hij in de lucht hangt op weg naar het neerkomen en dat neerkomen gebeurt niet.
Om hem te laten herinneren hoe te bewegen moeten bewegingen heel langzaam meermaals gemaakt worden. Hij zal daarbij zeer geconcentreerd zijn en er zal een gevoel van vreugde optreden.
Om te bewijzen, dat deze methode van heling door verbinden van polariteit en integratie van eigen mogelijkheden de onbeweeglijke patiënt weer in beweging brengt, zou ik graag in contact komen met een patiënt, die niet door andere therapie in beweging gekomen is en op deze manier in beweging gebracht wil worden.
Contact: Isabelle Brandenburg M. 0031 617 366 520 of: hpiheiltherapie@googlemail.com
Woensdag, 30 oktober 2019
STIK STOF
Stik, stof van de wandplaten, die aan de buitenkant van de flat zitten, dwarrelt naar binnen. Volgens de woningbouwvereniging is alle asbest in de flat verwijderd en de flat wat dat betreft dus gezondheidsveilig, maar aan de buitenkant zitten nog steeds asbestplaten.
Volgens de informatie, die de burger krijgt, zijn asbestplaten alleen gevaarlijk voor de gezondheid wanneer zij verplaatst worden en dat is niet het geval. Ze zitten al ruim 60 jaar aan de buitenkant van de flat en de wind heeft vrij spel. Het zijn golfplaten, die zowel aan de voorkant als aan de achterkant van de flat zitten. De wrijving van de wind veroorzaakt vast, dat de platen afgeschuurd worden.
Kennelijk is dat nooit gemeten?
GROND VERZET
Grond in verzet is een gevolg van de wet, waarin stikstof regels zijn vastgelegd. Die zijn opgesteld om het milieu te ontlasten, maar het gevolg lijkt, dat er geen grond meer verzet kan worden en niets meer gebouwd kan worden.
Het is bijzonder, dat er wetten gemaakt worden, die een dusdanige invloed hebben, dat mogelijk 50000 mensen werkloos worden omdat het werk, dat zij doen, niet meer gedaan mag worden.
En vervolgens lijkt het er op, dat de Kamer, die wetten voorstelt en wel of niet aanneemt, bezig is om een wet te maken om met behulp van matrix-borden op de snelweg continu de toegestane maximum snelheid te vermelden.
Kennelijk zitten in de kamer alleen maar mensen, die continu in een coma staat verkeren en daardoor niet kunnen onthouden welke snelheid toegestaan is op de weg, waarop zij rijden? Dankzij de kilometerbordjes aan de kant van de weg, waarop ook staat, dat de maximum snelheid 100 km per uur is, is het niet nodig om ook nog matrix-borden te hebben.
Wanneer het niet duidelijk is of de maximum snelheid 130 of 120 km/uur is, is het veilig om je aan de maximum snelheid van 100 km/uur te houden. Dat spaart energie en het geeft een veel rustiger beeld op de snelweg. Of de maximum snelheid wordt gewoon overal 100 km/uur.
Degene, die zich niet aan de maximum snelheid houdt, doet dat sowieso niet en rijdt 160 km/uur tussen Groningen en Assen, daar waar geen snelheidsmeter staat. Omdat hij deze weg dagelijks rijdt, weet hij waar de camera's staan en aldaar trapt hij even op zijn rem.
Matrix-borden, die hem eraan zouden herinneren, dat hij slechts 120 km/uur mag rijden, zouden deze weggebruiker niet tot een ander gedrag bewegen.
Het overvloedig gebruik van matrix-borden roept de vraag op, hoeveel stikstof het gebruik van dergelijke borden oplevert en wat de kosten zijn van dergelijke borden? Zijn deze borden energieneutraal of kosten zij energie tijdens het gebruik?
Hoe meer borden er komen, hoe minder effect zij hebben. Het gaat er niet om om de verkeersveiligheid te verbeteren door coma maatregelen, maar door de burger zover te krijgen, dat hij inzicht krijgt in hoe hij zich moet gedragen om het verkeer veilig te laten zijn.
Voor degene, die in Indonesië geweest is en gezien heeft, hoe chaotisch daar het verkeer is en hoe weinig ongelukken er gebeuren, is het duidelijk, dat de gemiddelde weggebruiker in West-Europa en Nederland zich in coma van A naar B beweegt. De nieuwe regel, dat de wegbestuurder voor de voetganger, die misschien wel het zebrapad wil gebruiken, moet stoppen, laat zien, hoe menig voetganger volledig in coma, geconcentreerd op zijn smartphone kijkend, oversteekt of op de rand van de stoep blijft staan.
Coma wordt hier gebruikt in de betekenis "niet reagerend op sterke prikkels".
Donderdag 24 oktober 2019
SPRAAKMAKERS ZORG PREMIE VERVANGEN DOOR ZORG BETAALBAAR TE MAKEN
Op de radio NPO 1 wordt gesproken over het plan van de SP om de zorgverzekering te veranderen. In plaats van de huidige regeling zou een ieder een bepaald percentage van zijn inkomen aan zorgpremie betalen.
Er is grote weerstand tegen dit plan, waarbij het idee, dat Nederland het beste zorgsysteem van de wereld heeft, mede de grondslag is. Maar heeft Nederland wel het beste zorgsysteem van de wereld?
De luisteraar wordt opgeroepen om zijn mening te geven en 0800 1101 daartoe te bellen, dus dat doe ik, want ik ben van mening, dat Nederland niet het beste zorgsysteem van de wereld heeft.
Eind vorige eeuw heb ik vier jaar in Noorwegen gewoond en bleek, dat iemand, die geen inkomen heeft, ook geen premie hoeft te betalen! Een privé verzekering bestond daar niet, maar iedere ingeschreven burger was bij het Trygdekontor verzekerd onder dezelfde voorwaarden. Van genoten inkomsten werd een bepaald percentage voor de zorgverzekering afgedragen, zoals vroeger in Nederland wanneer je minder verdiende dan de ziekenfondsgrens.
Het systeem is veranderd. Er is een wettelijke plicht gekomen dat een ieder een ziektekostenverzekering moet hebben, zonder rekening te houden met het feit, dat er mensen zijn, die geen geld hebben voor de premie, die de verzekeringen daarvoor verlangen.
Er wordt dan gezegd, dat er niemand hoeft te zijn, die de premie niet kan betalen, want dan kan subsidie (die nu zorgtoeslag heeft) aangevraagd worden, maar is het wel de bedoeling, dat de staat de verzekeringen op die manier sponsort?
En is het eerlijk, dat de kleine man net zoveel premie betaalt als de minister-president? Voor de kleine man is € 385,- eigen bijdrage het bedrag dat hij per maand te besteden heeft. In Noorwegen werd een kleine eigen bijdrage betaald, zoals op het ogenblik in Duitsland ook, waarvan men bevrijd wordt, wanneer in totaal een bepaald bedrag betaald is.
In Duitsland kan het zijn, dat je als zelfstandige failliet gaat op de bijdrage voor de ziektekostenverzekering, want, ondanks dat je een negatief belastbaar inkomen hebt, moet er ruim € 300,- per maand betaald worden, wat berekend is op een inkomen van + € 17 000,-.
Mijn ervaring is het, dat het systeem in Noorwegen, waar de staat via het Trygdekontor het grootste deel van de medische zorg in handen heeft, het beste en eerlijkste is. Per slot van rekening houdt iemand, die € 100 000,- verdient, veel meer over wanneer hij 3 % zorgpremie betaalt dan iemand, die slechts € 12 000,- per jaar verdient en hoeft iemand, die geen inkomen heeft, geen premie te betalen.
En dit had ik graag aan de luisteraars van NPO radio 1 willen vertellen, maar daar komt het niet van. Het nummer 0800 1101 blijkt niet de telefoon aan te nemen. Tien minuten later wordt ik gebeld door een "privé nummer". Tot mijn grote schrik lukt het me niet om op te nemen. Ik druk als een gek op het telefoontje, dat op het scherm verschijnt, maar de telefoon blijft bellen en ik krijg geen contact.
Aangezien ik de telefoon nooit gebruik (waardoor ik ook niet weet, hoe ik hem op moet nemen), bel ik met mijn gebruikelijke telefoon nog eens het nummer 0800 1101. Er wordt weer niet opgenomen, maar ik wacht vol verwachting op het terugbellen. Helaas. Niemand belt terug en dus kan ik mijn ervaringen niet via NPO radio 1 landelijk bekend maken.
Dus zet ik deze ervaring maar op mijn webpagina. Misschien dat de SP deze ervaringen in de verdediging van hun plan kan gebruiken?
20 oktober 2019
PGB Robot in de gezondheid zorg liever voor menselijk contact
ROBOTIZERING
De techniek is in de afgelopen 100 jaar enorm veranderd. De robot, die eerst alleen in sciencefiction voorkwam, is tot werkelijkheid geworden.
Het is niet alleen de drone, een van afstand bestuurbaar soort helicoptertje, die toegepast kan worden om de plaats van landmijnen vast te stellen en deze vervolgens vanaf afstand onschadelijk te maken, maar er zijn ook al robots, die op mensen lijken en gebruikt kunnen worden om mee te knuffelen, die thee of koffie op bed brengen of iemand helpen zich om te keren in bed.
En dat wordt gezien als een kans of als een bedreiging.
Voor de IT-specialist, die de robot programmeert en het onderhoud van de robot voor zijn rekening neemt, is het een kans om een goed inkomen te hebben, voor de ziekenverzorgster is het de kans om nog minder werk te hebben en van een uitkering te moeten rondkomen, mits deze nog verstrekt wordt.
Voor de patiënt, waar het om gaat, is het geen vermeerdering van menselijk contact, maar de kans geen mens meer te zien te krijgen. Vroeger waren de gangen in de verpleeghuizen en ziekenhuizen gevuld met witte jassen en jurken van artsen, therapeuten en verplegend personeel. Helaas is dat niet meer het geval.
Veel verplegend personeel is ontslagen en op therapie wordt bezuinigd, en er wordt niet meer gekeken naar wat de patiënt nodig heeft, maar er zijn lijsten opgesteld, waarop staat, hoe lang het aankleden, uitkleden, wassen, douchen enz. mag duren, waarbij in het geheel geen rekening wordt gehouden met de aandoening, die de patiënt heeft.
Een normaal mens kleedt zich wellicht in 6 minuten aan, maar een patiënt met Parkinson heeft daar soms 60 minuten voor nodig. Hij KAN gewoon niet sneller bewegen en het is zeer onwaarschijnlijk,dat de inzet van een robot voor deze patiënt een vermeerdering van menselijk contact tot stand brengt.
Ook voor de gezonde mens zal de inzet van robotten zelden een vermeerdering van menselijk contact tot gevolg hebben. Zo heeft de invoering van de computer een enorme vermindering van menselijk contact tot gevolg gehad. De aardige dames achter de balie van het postkantoor, waar je elke week geld opnam, zijn verdwenen. Er zijn zelfs amper postkantoren meer te vinden..
Hetzelfde geldt voor de baliemedewerksters van de NS, die verdwenen zijn en vervangen door robotten, die biljetten niet als geld herkennen.
Ging menigeen vroeger naar de winkel, omdat daar zo'n leuke caissière bij de kassa zat, blijkt ook deze ontslagen, omdat zij voor de winkel te oud werd en vervangen door een zelfscankassa, die niet op vakantie gaat en dus niet vertelt over haar ervaringen tijdens die vakantie.
In bus, trein en café is ook goed te zien, hoe het menselijk contact vermindert door het gebruik van robotten. In plaats van gezellig met de klant aan een ander tafeltje te praten, zit een ieder op zijn eigen mobieltje te staren.
Door de behoefte aan meer controle en overzicht op “papier” en het feit, dat veel mensen niet meer kunnen tellen, wordt het contante geld steeds minder gebruikt, waardoor banken oneindige macht krijgen. Banken geven geen rente meer op het tegoed van de burger, zoals vijftig jaar geleden normaal was, maar laten de klant nu betalen voor de bankrekening, die ze nodig hebben, omdat overheid en andere instanties geen contant geld meer gebruiken.
Onder het mom, dat geld via de bank veiliger is, laat de burger zich in deze stroom meenemen, maar de veiligheid blijkt niet aanwezig te zijn. Omdat er minder contant geld in omloop is, zijn er meer en meer criminelen, die zich richten op het geld, dat op de bank staat.
De banken en de overheid zijn niet in staat om de veiligheid van het geld, dat de burger op de bank heeft staan, te garanderen, zoals ook de burger het geld, dat hij in zijn zak heeft, kwijt kan raken wanneer hij overvallen wordt.
Er zijn nog steeds mensen, die gek zijn op contant geld. Zo zocht iemand uit Duitsland eens een manier om zijn geld makkelijk te vermeerderen. Hij zag een advertentie over een partij mobieltjes, die opvallend goedkoop waren. Hij legde contact en de deal werd gesloten.
Hij zou de mobieltjes krijgen in Rotterdam, waar hij het hele bedrag contant moest betalen. Met jeugdig optimisme reed hij naar het opgegeven adres in Rotterdam, maar hij kon het niet vinden. Hij was ruim een uur te vroeg en vroeg aan verschillende voorbijgangers, of zij wisten, waar het opgegeven adres was.
Geen van hen kende het adres, maar een van de voorbijgangers vertelde hem, dat er vaker mensen naar dat adres vroegen en dat er al verschillende keren op de plaats, waar je dat adres zou verwachten, mensen overvallen waren.
De verteller wist genoeg, liep weer naar zijn auto en maakte, dat hij weg kwam. Het geld, dat hij van zijn eigen rekening had genomen en dat hij door hard werken had verdiend, had hij in zijn auto verstopt.
Tot zijn grote schrik werd hij aan de grens aangehouden en werd zijn auto doorzocht, waarbij het geld gevonden werd. Hij heeft toen moeten uitleggen, waarom hij zoveel geld bij zich had. Hij heeft niet verteld, dat hij in Rotterdam was om een partij mobieltjes te kopen. Hij realiseerde zich, dat hij geluk gehad had.
Patiënten, die afhankelijk zijn van anderen en daarvoor een PGB (persoons-gebonden budget) hebben gekregen, moeten ook geluk hebben. Het blijkt, dat plaatsvervangend verantwoordelijken niet altijd dit PGB naar behoren beheren.
Het invoeren van een robot als maatje of hulpje, lijkt aantrekkelijk voor de luie mens, die dan niet meer op hoeft te staan voor zijn kopje thee, zijn krant of zijn tom pouce, die door de robot uit de koelkast gehaald wordt, maar de aai, die hij van de robot krijgt of die hij de robot geeft, zal toch niet zo aanvoelen als de aai van de kat of hond of van de thuishulp, die uit zichzelf van alles doet en de mens stimuleert en helpt om zoveel mogelijk zelf te doen.
Iets, wat voor een patiënt in coma, die zich niet of amper zichtbaar kan bewegen, noodzakelijk is om weer in beweging te komen. Een robot in de vorm van een elektrische rolstoel met stafunktie kan voor deze patiënt wel een vermeerdering van menselijk contact zijn, omdat hij met een dergelijke rolstoel, naar de mensen toe kan bewegen, mits hij daarmee ook de deuren kan openen, die hem scheiden van die andere mensen.
Dankzij de behoefte aan privacy van de moderne mens, hebben patiënten in coma vaak een kamer voor zich alleen, waardoor zij amper menselijk contact hebben, omdat zij niet de behandeling krijgen, die nodig is om weer in beweging te komen, maar alleen de noodzakelijke handelingen verricht worden om hem niet te laten sterven.
En soms worden zelfs die handelingen niet meer verricht, maar wordt de patiënt aan zijn lot overgelaten in de hoop, dat hij komt te overlijden, wat dan gebeurt door verhongeren en verdorsten. Hiervan is sprake, wanneer de patiënt niet binnen 24 uur na het staken van de levenstimulerende handelingen.
Woensdag 25 september 2019
NS CONTACT
"Stel hieronder je vraag aan een van onze medewerkers. Momenteel is het erg druk en kan het tot wel een uur duren voordat je een reactie van ons krijgt. Onze excuses, we proberen zo snel mogelijk te reageren op je vraag!", krijg je te zien, als je wilt chatten met de NS, omdat je al geprobeerd hebt te bellen en toen te horen kreeg, dat het heel erg druk is en het heel lang kan duren voordat je een medewerker aan de lijn krijgt, nadat je twee weken eerder geprobeerd hebt om via de mail antwoord te krijgen op de vraag, hoe je het kaartje, dat je gekocht hebt om naar Schiphol te komen, op papier krijgt, zodat je een bewijs hebt, dat je dat kaartje gekocht hebt.
Vroeger ging je naar het loket en kocht je daar een kaartje, maar dat is vaak niet meer mogelijk. Als er al een station is, betekent dat nog niet, dat er een loket is of een andere methode om een kaartje te kopen. Als er een automaat is, betekent dat niet dat je er met je geld een kaartje kunt kopen, want de kans is groot, dat de automaat alleen maar munten aanneemt, geen papiergeld en ook niet alle munten. Een kleine beschadiging aan een munt kan genoeg zijn om geen geldig kaartje te kunnen kopen.
Op de webpagina staan dus verschillende methodes tot contact, maar deze zijn meer dan ingewikkeld dan wel tijdrovend. De loketmedewerker, die je kan helpen, is wegbezuinigd en de automaat of het internet geeft dus nog geen bruikbaar antwoord.
Het lijkt wel de belastingdienst, waarvan de medewerker vol trots vertelt, dat de belastingtelefoon in een grote behoefte voorziet, want er worden jaarlijks miljoenen telefoontjes gepleegd. Dat die gepleegd worden om dat er vele malen gebeld moet worden, omdat alsmaar niet de juiste informatie verstrekt wordt, is de medewerker zich niet bewust.
Hoe moet dat nu verder met de NS Chat? Het kan wel een uur duren voordat er een reactie komt, vermeldt de tekst op het chatvenster en ik vraag me af, wat ik in deze tijd kan doen. Ik kan niet internetten, denk ik, want dan moet ik in een ander venster en zie ik het NS-chatvenster niet en merk dus niet, wanneer er een antwoord komt? Ik heb mijn telefoonnummer opgegeven en hoop, dat ik gebeld word, want de bibliotheek gaat zo dicht en dan heb ik dus geen internetaansluiting meer. Het is nu een uur later en er is nog geen contact met de NS.
Velen zijn continu in het internet met hun mobiele computer, waarmee ook gebeld kan worden, maar er zijn ook mensen, die geen internet hebben. Spaarmaatregelen of andere redenen en zij kunnen dus geen kaartje kopen voor het museum, dat alleen via internet kaartjes verkoopt. Is dit discriminatie?
Zaterdag 7 september 2019
UIT RUIL INWISSELEN
Op het NPO-nieuws is te horen, dat Oekraïne en Rusland beide 35 gevangenen vrijlaten om naar het andere land te verhuizen. Er wordt gezegd, dat de uitruil van de gevangenen vandaag plaatsvindt en het is de vraag wanneer het woord “uitruil” in de Nederlandse taal geïntroduceerd werd.
In het woordenboek is het woord “ruil” te vinden en “uitwisselen”, maar niet het woord “uitruil”. Is het een woord, dat uit het Engels komt, waar men over “exchange” spreekt of komt het uit het Duits, waar over “Austausch” of “(Um)Tausch” gesproken wordt?
Of is de “uitruil”, waarover nu in Nederland gesproken wordt een gevolg van het samentrekken van het “uitwisselen” en “ruilen” van gevangenen?
Donderdag 5 september 2019
STOP BOUW EN BAGGER
Er wordt gesproken over de bouwstop en baggerstop, die door de rechter bevolen worden vanwege stikstof en giftige deeltjes is het slib.
Wanneer komt er een autorijdenstop of een medicamentenstop, omdat deze activiteiten lucht, water en bodem zeer verontreinigen?
Zondag 21 juli 2019
ZWITSERSE VERPLEEGSTER IN NEDERLAND
"Herinneringen uit onze hollandse tijd, zomer 1955" zijn reden om aan het werk te gaan. Foto's, die keurig in een klein fotoboekje zijn ingeplakt met een kort commentaar, geven een inkijkje in deze Hollandse tijd van een Zwitserse verpleegster, die in Nederland met open armen werd ontvangen.
Zij was net afgestudeerd en in Nederland werden verpleegsters gezocht. Zij wilde graag haar horizon verbreden en wilde graag de bergen inruilen voor het land aan de zee.
Zij werd aangenomen op de kinderafdeling van het Diaconessenhuis in Utrecht en reisde samen met een vriendin naar Nederland. Daar heeft zij de foto's gemaakt, die HIER op de pagina te vinden zijn.
Zoals te zien is, werden de wiegjes van de baby's bij zomerweer buiten in de tuin gezet en kregen de baby's daar ook hun voeding. Ook de meisjes werden met bed en al buiten op de veranda gezet zodat zij van het mooie weer konden genieten en licht tanken voor hun genezing.
Pap werd door de zusters zelf in de Papkeuken voor de kinderen bereid en de dagelijkse weg naar het ziekenhuis ging, zoals te zien is op de foto, door tamelijk lege straten. De bakker bezorgde nog met de bakkersbakfiets het brood aan huis.
De jonge dames waren ondergebracht op een gezellige zolderkamer, vanwaar zij uitzicht over de stad hadden. Zij hebben hun vrije tijd gebruikt om molens te bezoeken en natuurlijk het Wilhelminapark in Utrecht. Ook de Noordzee werd bezocht en als Nordzee in het fotoboek vereeuwigd. Het strandleven en de Duinen zijn, evenals het zonnebaden, weinig veranderd, maar de zwemkleding is wel erg veranderd.
Ook werd een bezoek gebracht aan het IJsselmeer, dat IJzelmeer genoemd wordt in de beschrijving. Zestig jaar na dato heeft de verpleegster nog goede herinneringen aan haar korte Nederlandse tijd. Na een paar maanden werd zij weer terug geroepen naar Zwitserland en is daar gebleven.
De tijd bij de Diaconessen was niet gemakkelijk. De Diaconessen deden goed werk, maar waren streng en werden door de verpleegster als ongevoelig ervaren. Een ervaring, die haar zestig jaar later nog duidelijk voor ogen staat, was de opdracht, die zij al snel na haar aankomst in het ziekenhuis kreeg.
Zij moest naar een kamer gaan en daar het kind ophalen, dat zij daar zou aantreffen. Nadat zij de kamer gevonden had, schrok zij zich een hoedje, want het kind bleek niet meer ze leven. Dat had men haar niet verteld.
Het was een hele koude douche, die zij daar kreeg en die haar in shock bracht, een schok, die zij nooit helemaal te boven is gekomen.
Zaterdag 27 april 2019 - Koningsdag
GULLE GEVERS
Er wordt veel geld weggegeven, niet alleen door Bill Gates en niet iedereen vindt het goed om dat geld te gebruiken. De Rotaryclub is al heel lang bekend als een Gulle Gevers Club, van wie het geld met vreugde wordt aangenomen.
In Zwitserland staat 2 miljoen op een rekening, verdiend door drugshandel en degene, die dat geld daarmee verdiend heeft, heeft daar spijt van gekregen en wil dat geld niet meer gebruiken. In Zwitserland staat ook 2 miljoen op een andere rekening, verdiend door een kroegbaas uit Frankrijk, die dat geld nergens voor kan gebruiken, omdat hij het nooit aangemeld heeft als inkomen.
Zou die 4 miljoen genoeg zijn om in Wenen een therapiecentrum voor patiënten in coma op te richten waar deze patiënten, ongeacht leeftijd, opgenomen worden en op de been en in beweging geholpen worden?
Moet elke gift, die groter is dan € 15000,- publiek gemaakt worden? Niet iedereen wil aan de grote klok hangen, dat hij rijker is dan de buurman verwacht.
Wat is 'fout geld'? Moet dat geld opgepot worden, in de bank bij oma bewaard worden of gebruikt worden om in het buitenland als God in Frankrijk te leven?
Schaft Europa het geld af? Velen hebben geen geld meer in de zak en kunnen de bedelaar dus geen cent geven.
Zondag 24 februari 2019
ENERGIETRANSITIE
Er wordt veel gerekend en daarbij worden fouten gemaakt en daarvan wordt gebaald. De regering laat van alles en nog wat doorrekenen en besluit op basis daarvan bijvoorbeeld, hoeveel energiebelasting er betaald moet worden.
Het maandelijks energierapport is in de bus gevallen, met de te verwachten kosten. Een eenpersoons huishouden verbruikt gemiddeld jaarlijks 1920 kWh aan stroom en 860 m³ gas in een flat. Mijn verbruik is deze maand hoog: 2 m³ gas volgens de rekening (in december werd 0 m³ berekend, dus waarschijnlijk was het verbruik van toen minder dan 1 m³ en is dat bij het verbruik van januari opgeteld) en 119 kWh stroom.
Er hoeft in deze flat niet gestookt te worden, want dat doet de woningbouwvereniging. Voor het warme water is er een elektrische boiler en de kamers worden verwarmd door de blokverwarming met op elke radiator een metertje en vele dikke pijpen, die het warme water door het gebouw sturen.
Vier pijpen met warm water in de woonkamer, twee in de slaapkamers en geen in de gang, open keuken en douche. Dankzij deze pijpen wordt het in de kamers niet kouder dan ca. 20 °C. Slapen in een lekker koele kamer is hier dus niet mogelijk.
Hoeveel stookkosten zouden gespaard worden, wanneer de warme pijpen geïsoleerd zouden worden? Gaat het om de kosten of gaat het om het verbruik van energie?
Volgens het maandelijks energierapport zijn de vaste kosten voor de afgelopen maand: netbeheerkosten € 19,15 voor stroom en € 10,32 voor gas, in totaal dus € 29,47. De vaste leveringskosten bedragen € 3,96 voor stroom en € 3,96 voor gas, totaal dus € 7,92. De verbruikskosten voor deze maand zijn € 28,18 voor stroom en € 1,70 voor het gas.
De verbruikskosten voor stroom zijn deze maand maximaal. Meestal liggen ze rond de 90 kWh. Overal zitten spaarlampen in en er branden in de regel maximaal 3 lampen tegelijk. De televisie en computers en mobiel telefoons verbruiken waarschijnlijk de meeste stroom, evenals de koelkast.
Dat is een oudje, gekregen van een sympathieke medeburger, die hem van zijn moeder kreeg, waar hij als frisdrankenkoelkast in de zomer dienst deed, tot hij hoorde, dat ik geen koelkast in huis had.
Het is duidelijk: zelfs in deze maand zijn de vaste kosten voor gas en stroom hoger dan de verbruikskosten en daar kan niet op gespaard worden. Degene, die een kleine beurs heeft, betaalt relatief meer dan degene, die een volle beurs heeft?
Nederland moet van het gas af en Brunssum-Noord is een wijk, die gesubsidieerd dat tot stand mag brengen. Daarom is er tussen de hoge flats een diep gat in de bodem geboord om te kijken, of de aardwarmte te gebruiken is.
Dat is indertijd in Staufen im Breisgau ook gebeurd. Het gemeentehuis was te klein geworden en er moest dus flink verbouwd worden. Vooruitziend heeft het gemeentebestuur besloten om gebruikt te gaan maken van de aardwarmte en jaren later waren ze er nog druk mee.
Het is niet geheel volgens plan verlopen, waardoor geen gebruik kon worden gemaakt van de aardwarmte maar alle huizen in het centrum zijn gaan scheuren. Handbrede scheuren hier en daar maakten van Staufen im Breisgau een gebroken stad.
De historische binnenstad bleek op een diep in de grond aanwezige kalklaag te staan, die zich uitzette toen er door de boring water in kwam. De hele stad kwam dus omhoog en jaren later meten landmeters nog steeds wekelijks de stad om de hoogteveranderingen vast te stellen.
Het liefste zou ik van zowel gas als stroom af gaan. Zonder daar dan een vermogen voor te moeten betalen. Een paar zonnepanelen als balustrade op het balkon en onder de ramen aan de voor- en achterkant van de flat leveren wellicht voldoende energie om in mijn stroombehoefte te voorzien?
Om mijn mobiele telefoon en laptop op te laden heb ik dan een trimfiets nodig, die deze apparaten oplaadt, wanneer je erop fiets en ze aangesloten zijn. Op het vliegveld in Toronto (als ik me niet vergis) stonden die voor de passagiers in de wachtruimten en gangen.
Met een sleutel kan ik mijn woning in, maar na middernacht, kan ik niet door de achterdeur van de flat naar binnen. Daar is geen sleutelgat meer, maar een knop waar op gedrukt moet worden, waardoor de deur dan vanzelf open gaat en deze knop is tussen middernacht en 6 uur buiten dienst. Vele mensen wonen in de 12 etages hoge flat en er wordt dus veel gebruik gemaakt van de deur. Hoeveel kWh zou het schelen, wanneer de blauwe fiches, die nu nodig zijn om de ingangsdeur van het flatgebouw te openen, weer afgeschaft zouden worden?
Het zijn de kleine dingen die het doen. Als dan ook nog de radio niet meer aangezet wordt in de ingangshal, kan een ieder daar zijn eigen gedachten beter horen.
Dat is iets, wat vele winkeliers en supermarkten niet meer willen. De hele dag schalt geluid uit de luidsprekers, soms zelfs buiten in de winkelstraat, zoals in het centrum van Brunssum. Zou dat de reden zijn, dat daar zo weinig mensen op straat te vinden zijn?
Er is veel 'onzichtbaar' geluid, mede dankzij alle elektronische Wifi apparatuur. Sommige mensen zijn hypergevoelig daarvoor en moeten dus een hutje op de heide vinden, dat in een zendgat ligt om geen allergische reactie te krijgen.
Zoals op de televisie te horen was, zijn veel mensen zich niet bewust, hoe gevaarlijk een allergie kan zijn. Een vriendin, die een hartaanval gehad had en in reha ging, had een gesprek gehad met de diëtiste. Daar hadden zij besproken, dat de patiënte allergisch was voor iets en de diëtiste had dat op het voedingsblad genoteerd.
De volgende dag voelde de patiënte zich uiterst beroerd en na onderzoek bleek, dat de keuken het dessert niet zelf had klaargemaakt en daar de stof in zat, waarvoor de patiënte allergisch was. Geen unicum, volgens het televisieprogramma.
Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt, dat is onvermijdelijk, maar welke fouten zijn te vermijden?
De energietransitie, waarover zoveel gesproken wordt, lijkt een deel van de oplossing buiten te sluiten. Hoe zou het zijn, wanneer de burger (die altijd de rekening moet betalen, want hij betaalt uiteindelijk ook het product, dat door een bedrijf wordt gemaakt) werkelijk minder energie zou gebruiken. Hoeveel energietransitie zou er gemeten worden, wanneer de burger in plaats van een elektrische mixer weer een handmixer zou gebruiken, wanneer hij een handtandenborstel in plaats van een elektrische zou gebruiken, wanneer in huizen alle ruimtes een raam zouden hebben, wanneer in elk huis een trimfiets zou staan, waarmee mobiel telefoons opgeladen kunnen worden of een accu, waardoor de computer of televisie gebruikt kan worden, wanneer de ligfiets gesubsidieerd zou worden, wanneer de twike gesubsidieerd zou worden in plaats van de peperdure elektrische auto's, die tot nog toe gesubsidieerd werden, wanneer meer sleutels en lichtknoppen in plaats van bewegingsmelders gebruikt zouden worden, wanneer in openbare ruimtes, supermarkten, winkels en terrassen geen muziek gedraaid zou worden, wanneer iedereen een kleine windmolen in zijn tuin of op zijn balkon zou hebben (zoals vroeger tv antenne bijvoorbeeld), enzovoort enzovoort, enzovoort...?
Kortom, wanneer de mens meer zou bewegen en daardoor minder vervuilen. Minder medicamenten zou gebruiken en meer gebruik gemaakt zou worden van de kennis, die niet allopathisch is, maar wel genezing stimulerend?
In hoeverre zijn de politici nog in staat om de gevolgen van de maatregelen, die zij treffen, te overzien? Voor een Tweede Kamerlid of voor de premier is € 335,- op jaarbasis een druppel op een gloeiende plaat, maar voor de gemiddelde burger kan dat een maand huur betekenen, waar hij een hele week (of langer) voor moet werken.
Men zegt, dat de koopkracht gelijk blijft, maar dat is zeer onwaarschijnlijk, want de prijzen van de goederen zijn, mede dankzij de BTW die verhoogd werd, in januari ook weer gestegen.
Zaterdag 26 januari 2019
40000 medische missers op jaarbasis...
Elf jaar wordt geprocedeerd omdat het ziekenhuis tegenspreekt, dat er fouten zijn gemaakt bij een operatie, die hij als baby onderging. In de documenten, die verstrekt worden, wordt beschreven, dat er vele fouten gemaakt zijn en de ouders hebben het ziekenhuis aangeklaagd.
Zij zijn van mening, dat die fouten de oorzaak zijn, dat de hersenen van Jelle niet meer normaal funktioneren.
Na elf jaar procederen hebben de ouders, op aanraden van de rechter, een aanbod van het ziekenhuis wat betreft financiële vergoeding, aangenomen, want zij zijn zich bewust, dat het ziekenhuis nog heel lang tijd kan rekken door steeds weer tegen de uitspraak in beroep te gaan en dat zou betekenen, dat zij in deze tijd dan aandacht daaraan zouden moeten besteden, die zij dan niet aan hun kinderen kunnen geven.
De buitenstaander vraagt zich af, waarom er over dergelijke gevallen zo lang geprocedeerd wordt. Er wordt vermeld, dat het om gemeenschapsgeld gaat en dat zou, vindt de buitenstaander, een extra reden moeten zijn om niet te procederen.
Integendeel, wanneer uit de stukken duidelijk blijkt, dat er medische fouten zijn gemaakt, zou er meteen een overeenkomst gesloten moeten worden, waarbij wordt bepaald, wie de kosten van degene bij wie de medische fouten gemaakt zijn, in de toekomst voor zijn rekening neemt.
Deze kosten kan geen normaal mens voor eigen rekening nemen en zullen dus sowieso door de gemeenschap betaald moeten worden.
Uiteindelijk gaat het er dus om, uit welke pot deze kosten betaald gaan worden en de ziekenhuizen doen kennelijk hun best om te voorkomen, dat de kosten uit hun (verzekerings)pot betaald moeten worden. Daardoor wordt veel gemeenschapsgeld uitgegeven aan juristen en administratieve krachten.
Zaterdag 26 januari 2019
Sociale media en de Nederlandse taal
Een onderzoek heeft plaats gehad om te kunnen promoveren en daaruit wordt geconcludeerd, dat het gebruik van sociale media door jongeren geen negatieve, maar eerder een positieve invloed heeft op hun gebruik van de Nederlandse taal.
Dat was namelijk de vraag, die door het onderzoek beantwoord moest worden.
En dit onderzoek en de uitslag daarvan werpt de vraag op, of het zo is, dat vooral jongeren, die van huis uit al taalvaardig zijn, gebruik maken van sociale media en jongeren, die niet taalvaardig zijn, sociale media mijden?
Moet niet eerst onderzocht worden, waarom iemand sociale media wel of niet gebruikt? Het kan ook zijn, dat iemand doordat hij of zij geen eenvoudige toegang heeft tot internet, geen gebruik daarvan en van sociale media gebruikt.
Woensdag 16 januari 2019
BR exit of alternatieve therapie
Het Britse parlement heeft gestemd. De stemming was eind vorig jaar verschoven naar januari 2019 in de hoop, dat er tegenstanders van het plan, dat met de EU gemaakt werd om het verlaten van de EU tot een voor beide partijen aanvaardbare toestand te maken, in die tijd overgehaald konden worden tot een ander inzicht en "ja" zouden stemmen.
Het tegenovergestelte lijkt gebeurd te zijn, want slechts eenderde van de stemmen, die uitgebracht zijn, zijn voorstemmen en tweederde van de parlementariers is door de "nee-deur" gelopen.
De Britten staan er om bekend, dat zij conservatief zijn en dat laat een stemming in het parlement goed zien. Er wordt geen hand opgestoken, er wordt geen computer gebruikt, nee de parlementariers lopen naar links of naar rechts, door een deur en een kamer, waar zij geteld worden.
Een ieder vraagt zich nu af, wat voor gevolgen deze stemming zal hebben. Komt er misschien een tweede referendum waar alle tegenstanders van de Brexit naar toe zullen gaan en waaruit blijkt, dat nu meer mensen in de EU willen blijven of blijft het Verenigd Koninkrijk bij de beslissing, dat zij geen deel meer wil uitmaken van de EU?
Uit het geharrewar blijkt vooral de angst, dat de economie grote gevolgen zal ondervinden van de Brexit, wat het idee, dat de EU een Economische Unie is in plaats van een Europese Unie, lijkt te rechtvaardigen.
De EEG, de Europese Economische Gemeenschap, die ontstond nadat de BeNeLux uitbreidde en die EU werd toen nog meer uitgebreid werd, maakt wetten, die voor vele burgers de sleutel tot de bedelstaf zijn.
In plaats van een EU ziektekostendrager, waarbij een ieder verzekerd is, die in de EU woont en die gevoed wordt door een aantal procenten van het verdiende inkomen, is er besloten, dat een ieder een ziektekostenverzekering moet hebben. En als iemand die niet kan betalen, krijgt hij een financiele boete.
En als iemand dan patiënt wordt, bijvoorbeeld door een hersenbloeding en halfzijdig verlamd is, zichzelf amper in beweging kan brengen door de halfzijdige verlamming en bovendien de ziekenhuisbacterie MRSA oploopt, kan het zijn, dat hij in het verpleeghuis waar hij opgenomen is, niet meer uit bed geholpen wordt.
Bovendien kan het zijn, dat de dokter geen fysiotherapie meer voorschrijft met als reden, dat de patiënt eerst MRSA-vrij moet zijn en de patiënt, die zichzelf in bed niet kan draaien, ligt dan 24/24 in bed en is volledig afhankelijk van het verplegende personeel, dat alleen contact met hem heeft wanneer hij gedraaid moet worden in bed of eten moet krijgen.
De ziekenfondsen/ziektekostenverzekeringen lijken hun aandacht vooral te richten op het innen van premie en wanneer de verzekerde iets nodig heeft, zoals een elektrische rolstoel met stafunktie, zodat hij zichzelf in beweging kan brengen, of fysiotherapie zodat hij dusdanig gemobiliseerd wordt, dat hij kan functioneren met de pijn, die hij heeft, wordt vaak tegengas gegeven.
Wanneer de patiënt een dag te laat naar de therapeut gaat, worden de kosten van de behandeling niet vergoed en moet de patiënt weer naar de dokter voor een nieuwe verwijzing of de ziektekostenverzekeraar besluit, dat de patiënt de elektrische rolstoel niet zelf bedienen kan en verstrekt daarom een mechanische rolstoel.
Elk normaal denkend mens begrijpt dan, dat de verzekeraar niet handelt in het welzijn van de patiënt, maar een poging doet om minder geld uit te geven. Het blijft bij een poging, die laat zien, dat de verkeerde mens op de juiste plek zit, want als er een expert op die plek had gezeten, had hij of zij elke patiënt met een dergelijke aandoening (bijvoorbeeld patiënt in coma of neurologische patiënt) meteen een elektrische rolstoel met stafunktie laten bezorgen, zodat zij sneller in beweging komen en dus minder lang volledige verzorging door vakkundig personeel nodig hebben, iets wat alsmaar duurder wordt.
Woensdag 28 november 2018
CZ Aanvullende verzekering ziektekosten alternatieve therapie
CZ gooit alternatieve therapieën uit de aanvullende verzekering. Ze hebben klanten gevraagd welke alternatieve verzekeringen zij in hun aanvullende verzekering willen hebben en er wordt gezegd, dat er klanten zijn, die bepaalde alternatieve verzekeringen absoluut niet in hun pakket willen hebben en daarom worden o.a. craniosacraal therapie en regressietherapie uit de alternatieve verzekering gegooid, want daar willen de klanten niet voor betalen.
Dat zijn klanten, die deze therapieën (nog) niet kennen? Wat is het gevolg van het niet meer vergoeden van deze therapievormen? Hoeveel kosten worden door de verzekering nu voor deze therapieën gemaakt en hoeveel inkomsten heeft de verzekering nu voor het aanvullende pakket?
Hoeveel procent van de nu van deze therapieën gebruik makende patiënten heeft geen geld om deze therapie uit eigen beurs te betalen? Betekent dit, dat deze patiënten niet meer naar de alternatieve therapeut gaan, hun aanvullende verzekering opzeggen en de aanwezige klacht daardoor dusdanig verergert, dat zij een operatie nodig hebben of chronische patiënt worden, die voor de verzekering veel meer kost dan wanneer de alternatieve therapie voor de patiënt vergoed zou zijn geweest?
De vragenlijsten, die door CZ gebruikt zijn om een zicht te krijgen op de behoeften van de verzekerden, worden hier misbruikt.
De klant, die invult, dat hij niet voor de regressietherapie wil betalen, doet dat ook niet, wanneer hij de keuze heeft om 5, 7, 9 of een ander aantal alternatieve therapieën te kiezen uit de mogelijk te vergoeden therapieën.
Er is een tijd geweest, dat acupunctuur niet vergoed werd, totdat bewezen geacht werd, dat acupunctuur wel degelijk mensen kan helen, die geen baat hebben bij andere therapieën. Er zijn echter ook mensen, die geen baat hebben bij acupunctuur.
Er zijn mensen (bijvoorbeeld zij, die in Nederland wonen en in het buitenland werken), die verplicht via CZ verzekerd zijn en zij hebben dus geen vrije keuze wat betreft ziektekostenaanbieder.
Om deze rechtsongelijkheid te verminderen, is het het beste om één ziektekostenverzekering in het leven te roepen, waarbij elke inwoner van Nederland, die geregistreerd is verzekerd is en een bepaald aantal % van zijn inkomen als premie betaalt (en dus niets betaalt als hij geen inkomen heeft en toch verzekerd is – de zorgsubsudie/toelage kan dan verdwijnen) en een aanvullende verzekering mogelijk is waarbij alle alternatieve therapiemethoden in het keuzepakket van de aanvullende verzekering kunnen worden opgenomen. Daar kan een aanvullend basispakket zelf samengesteld worden en eventueel met bijkomende kosten uitgebreid.
Het is de vraag, of operaties van implantatie opgenomen moeten worden in de ziektekostenverzekering, gezien de complicaties, die nu aan het licht komen. Hetzelfde geldt voor gewichtverminderende operaties, geslachtveranderende operaties of het doorsnijden van hersenbanen, wat bij autisten gebeurd is, in de hoop, dat deze persoon minder agressief zou zijn.
Er werd niet geluisterd naar begeleiders en therapeuten, die deze persoon nooit agressief beleefden, wat mogelijk is omdat zij zelf niet agressief waren. De persoon, die spiegelt, spiegelt en reageert agressief als iemand agressief is en lief wanneer iemand lief is.
In de tweede wereldoorlog werden op mensen medische ingrepen uitgevoerd, die niet medisch noodzakelijk waren en het lijkt er op, dat dit nog steeds gebeurt en wellicht steeds meer gebeurt.
In het ziekenhuis, waar de automobilist, die over de kop was gegaan, onderzocht werd, bleek, dat de pols gebroken was (radius). Er was een open wond van ca. 2 cm, die gehecht moest worden en de behandelend arts vertelde de patiënt, dat de pols geopereerd zou worden.
Dit vond de patiënt niet goed en hij uitte zijn angst hiervoor en vroeg, of de breuk ook conservatief behandeld kon worden. Hij vond het beter om het woord conservatief te gebruiken om te tonen, dat hij wist wat er mogelijk was.
De arts erkende, dat het ook mogelijk was om de breuk conservatief te behandelen en dus werd er een gips om de arm en pols aangebracht, waardoor het bij een breuk en een hechting van de wond en gips bleef.
Wanneer de arts zijn zin had gekregen, had hij minstens twee keer kunnen opereren (eenmaal voor het aanbrengen van bevestigend metaal en eenmaal voor het verwijderen daarvan) en daarvoor rekeningen kunnen uitschrijven. Nu kon hij slechts het dichtnaaien van de wonde en het aanleggen van het gips berekenen. Een gezonde spaaractie voor de ziektekostenverzekering, die de gemiddelde patiënt niet kan uitvoeren, omdat hij niet weet wat er wel of niet goed is.
Zo worden patiënten bang gemaakt voor hartritmestoornissen, waarna zij toestemming geven voor het inbouwen van een Herzschrittmacher, ondanks dat zij daar inwendig een gigantische weerstand tegen hebben. Angst is ook hier een slechte raadgever en craniosacraal therapie, elektro acupunctuur of misschien hypnotherapie of energetische healing zouden wellicht de hartritmestoornissen op natuurlijke wijze hebben laten verdwijnen.
In ieder geval heeft de inbouw van het medische hulpmiddel veel meer geld gekost en is de oorzaak van de hartritmestoornissen niet opgeheven, maar eerder vergroot, want de patiënt vertrouwt zijn eigen lichaam niet meer.
Zo is het ook de vraag, hoeveel minder kosten er gemaakt zouden zijn, wanneer er geen knieën voorzien zouden worden van wigvormige delen om te voorkomen, dat de jongeling X-benen krijgt. Wanneer de jongeling bij het ontdekken van de neiging tot X-benen naar de fysiotherapeut gestuurd zou zijn, zou de lage tonus, die de jongeling heeft, genormaliseerd kunnen worden en geen operatie meer nodig zijn.
Na de operatie is het veel moeilijker om de tonus te normaliseren, omdat de stand van de benen anders is. Alle spieren moeten zich eerst aanpassen en dat kost tijd, terwijl de jongeling ook nog in de groei is.
De man, die als jongeling een ongeluk had en daardoor zich amper kan bewegen, werd door zijn ouders zeer goed verzorgd, maar zij konden toch niet voorkomen, dat hij naar het ziekenhuis moest. Tot hun grote schrik kwam hij terug met een sonde. In het ziekenhuis had men, zonder overleg met de ouders, besloten dat bij de patiënt een sonde werd ingebouwd.
Door deze sonde zijn de verzorgingskosten van de patiënt enorm gestegen en er is niemand, die zich voor deze kosten verantwoordelijk lijkt te voelen en dus een poging doet om het spijsverteringssysteem van de patiënt weer normaal te laten functioneren.
Zo zijn er ook patiënten, die (soms tegen hun wil) een katheter ingebouwd krijgen, waardoor extra complicaties mogelijk zijn. Voor de verpleging gaat het sneller om een katheterzak te legen dan om steeds weer natte luiers te moeten vervangen.
Wie bepaalt waarom wat voor wie wel of niet vergoed wordt? Wie heeft een totaal overzicht over welke kosten waaraan besteed worden in de gezondheidszorg? Voor wie is het goed om wijn te drinken of om met pijnprikkels te werken om in beweging te komen en waarom wordt wel of niet vergoed, wanneer niet bewezen is dat een therapiemethode mensen in beweging brengt omdat die therapiemethode niet onderzocht werd?
Wie valt er waarom waar waardoor tussen wal en schip?
Waarom krijgt een sprekende patiënt sneller een elektrische rolstoel dan een patiënt, die een hemiplegie heeft en met een dergelijke rolstoel, wanneer hij ook nog een stafunktie zou hebben, zichzelf in beweging zou kunnen brengen waardoor op den duur veel verpleegkosten gespaard zouden worden?
Hoeveel geld kan beter aan therapie besteed worden dan aan pijnstillers, giftige implantaten, standaard verstrekte en onnodige medicijnen bijv. trombose voorkomende of pijnstiller, of onnodige operaties?
Hebben daardoor meer of minder mensen betaald werk? Leven meer of minder mensen daardoor langer? Is het levensgenot van de mensen daardoor groter of minder groot?
Kan de premie van de ziekenkostenverzekering daardoor omlaag en het eigen risico opgeheven worden?
Woensdag 21 november 2018
BROOD NODIG
Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om brood te gaan kopen, maar ik doe het toch maar. Ik heb geen zin in brood, noch in iets anders en eet dus liever niet, maar of dat werkelijk goed is voor mijn fysieke lichaam? Ik weet het niet en volg dus toch maar de gedachte om nu brood te gaan kopen.
Het is ongeveer 13.00 uur en, gewapend met een katoenen tasje, ga ik naar het winkelcentrum. Eerst ga ik naar de Aldi, waar minder keuze is dan ik verwacht, dus ga ik voor een tweede kans naar Albert Heijn, die op de kleintjes let, wat je vooral merkt, wanneer je maar één artikel nodig hebt.
Wanneer je met geld betaalt, krijg je geen cent terug. Daarin is Nederland voorloper. De cent wordt gebruikt als lokkertje, maar niet als fysiek wisselgeld. Hij wordt zelfs niet meer geaccepteerd als betaalmiddel. Dat kan gunstig zijn voor de klant, maar dan moet hij wel 3 artikelen tegelijk kopen.
In Albert Heijn is brood voor 0,79 € te koop volgens de prijsaanduiding en een van de broden, die daar boven liggen, wordt meegenomen naar de kassa. Daar gaat net de kassa bij de informatie open, dus wordt snel van kassa gewisseld, omdat daar de rij nog niet zo lang is.
Een lange man komt langsgelopen en verlaat de zaak zonder iets af te rekenen. Het enige wat opvalt op dat moment is, dat hij niets afrekent, lang is en langsloopt. Verder wordt niets geregistreerd. Hopelijk zijn er camera’s op de kassa’s gericht, mocht een nader signalement nodig zijn.
Het brood, dat bij het prijskaartje 0,79 € lag, blijkt bij de kassa 1,19 € te kosten. Dat brood is me te duur en ik neem het voor die prijs niet mee. Ik laat het bij de cassière achter en merk, dat ik er boos van word. Het is toch normaal, dat het artikel, dat bij het prijskaartje ligt, voor die prijs verkocht wordt?
Niet bij de broodafdeling van Albert Heijn kennelijk. Ik loop weer terug naar de broodafdeling en vraag de man, die daar dienst heeft, of hij me kan helpen. Ik kan kleine lettertjes niet zonder bril lezen en de prijskaartjes van de onderste rij ook niet met bril.
Hij wijst mij er op, dat de goedkope broden op de onderste plank liggen en dus niet op ooghoogte, waar het prijskaartje van het 0,79 € brood hangt. Er is daar geen prijskaartje met 0,79 €, maar een met 0,99 €, dus nog steeds onder de € 1,-, dus neem ik dat brood mee.
Snel loop ik naar de kassa, want ik word alsmaar agressiever, mede dankzij de muziek, die door de winkel schalt. Het volume is niet hoog, maar hoog genoeg om mijn stemming in de verkeerde richting te pushen. Tot mijn grote schrik zie ik bij een pilaar een beurs liggen.
Hij heeft een vierkant metalen aanhanger en ik pak hem daarbij op, maar dat blijkt niet zo slim te zijn, want er valt geld uit. Ik pak het brood onder mijn arm om het geld, dat uit de beurs viel, op te kunnen rapen en ga eerst naar de kassa bij de informatie.
Daar blijkt intussen een flinke rij te staan. Ik roep de dame, die bij de informatie staat en tot mijn grote opluchting, komt zij meteen naar mij toe. Ik zeg haar, dat ik een beurs heb gevonden en zij wil deze van mij aanpakken door hem uit mijn hand te nemen.
Ik wil dat niet en zeg haar, dat zij haar hand moet omdraaien, zodat ik het geld, dat ik los in mijn hand heb en dat zij niet kan zien, eerst in haar hand kan leggen, voordat ik haar de beurs geef. Wanneer zij haar hand omgedraaid heeft en ik het losse geld er in laat vallen, begrijpt zij, waarom ik niet meteen de beurs gaf.
Wanneer ik met het brood, dat ondertussen enigszins samengedrukt is, weer bij de kassa kom, blijkt deze van mening te zijn, dat ook voor dit brood € 1,19 betaald moet worden. Dat maakt, dat ik nog nijdiger word. Ik laat het brood weer achter en snel weer naar de broodafdeling, waar ik de man vertel, dat het brood, dat op de onderste plank lag, ook € 1,19 kostte.
Hij veronschuldigt zich nogmaals, dat het brood zo neergelegd is. Dat heeft hij niet gedaan... Tot mijn grote vreugde zie ik dan een brood, dat helemaal links in de hoek ligt, waar in rode letters 0,99 op staat. Dat neem ik mee en dat blijkt bij de kassa inderdaad € 0,99 te kosten.
Het zou toch wel fijn zijn, als op elk brood de prijs, die door de kassa berekend wordt, zou staan.