In de media vertelt een andere patient, die 12 jaar niet in staat geweest is om te spreken, dat hij in de laatste 10 jaar van die tijd zich alles bewust is geweest. Meer en meer van dit soort verhalen zijn te vinden in de media en het zou fijn zijn als die zouden helpen om het idee "patient in coma = laag/geen bewustzijn" opgeheven zou worden.

De Coma Science Groep heeft het bewustzijn van patienten in coma bestudeerd en vastgesteld, dat alle patienten in coma mentale activiteit hebben, maar deze kennis heeft er niet toe geleid, dat patienten in coma anders behandeld worden.

De intensive care, die de patient in coma nodig heeft, bestaat niet uit machines, die functies overnemen of verpleging, die elk uur de bloeddruk of de polsslag registreert, maar fysieke hulp om te bewegen.

De patient heeft een persoonlijke assistent nodig, die gedurende de dag hem helpt zich te bewegen en een electrische rolstoel met stafunctie, die ook in stand kan rijden, zodat hij later zonder hulp zich kan bewegen.

Het is als een klein kind, dat wil gaan staan, maar het nog niet kan. Als het geholpen wordt om op zijn voeten te komen en zich vast kan houden in de staande positie, kan het kind staan, maar als het niet geholpen wordt om op te staan, kan het niet op zijn voeten staan.

De patient in coma is meestal geen kind dat nog nooit op zijn voeten heeft gestaan, maar heeft niet genoeg actieve verbindingen meer om normaal te bewegen. Hij beweegt, dat is bekend aangezien de patient niet zo snel doorligwonden krijgt als andere mensen, die zich niet bewegen.

Deze kleine bewegingen zijn niet zichtbaar, maar als men de handen onder zijn voeten legt, kan men de bewegingen voelen, die de patiënt zonder hulp maakt. Als de patient geholpen wordt om zich te bewegen in de snelheid, waarin hij dat kan, zullen de verbindingen, die hij nodig heeft om zonder hulp te bewegen, zich normaliseren.

Het is als iemand, die een vreemde taal geleerd heeft. Wanneer hij naar een land gaat, waar deze taal gesproken wordt, is de kans groot, dat hij niet begrijpt wat er tegen hem gezegd wordt, als de mensen in hun normale snelheid tegen hem praten. Hij zal waarschijnlijk reageren met: "Spreek alstublieft l a n g z a a m, dan kan ik U misschien begrijpen" en vraagt de spreker te herhalen wat hij zei.

En dat is ook, wat voor de patient in coma nodig is, wanneer met hem bewogen wordt. Bewogen worden is niet altijd alleen maar een fysieke daad, maar bewegingen zijn verbonden met vroegere ervaringen en de herinnering aan die bewegingen kunnen de reden zijn, dat de patient die beweging persé niet wil maken, of het heerlijk vindt om een bepaalde beweging te maken ( wat te voelen is aan de weerstand of het gebrek aan weerstand van de patient tijdens de beweging ).

Oudere mensen zijn vaak minder beweeglijk dan jongeren en bewegen vaak minder dan in hun jeugd. Die flexibiliteit is niet alleen een fysieke flexibiliteit, maar ook verbonden aan emotionele en mentale ervaringen.

"Hij is zeer bewogen door zijn kleinkinderen" betekent meestal niet, dat zij hem van hot naar her gestuurd hebben, maar dat hij emotioneel geraakt is door zijn kleinkinderen.

Er zijn mensen, die tonen hoe geraakt zij zijn en anderen, die alleen maar kijken en de persoon, waardoor zij geraakt werden, weg zenden. Families met een patient in coma reageren ook verschillend.

Zo zijn er families, die de patient aanraken en met hem of haar spelen, mee uit nemen en met hem of haar bewegen en zich door de patient in beweging laten brengen en er zijn andere families, die zoo bang zijn voor de ontstane situatie vol onbeweeglijkheid, dat zij stoppen zich en de ander te helpen in beweging te zijn.

Zij vertellen anderen wat zij moeten doen, omdat zij dat voelen, maar zij doen het niet zelf. Zij passen zich aan de situatie aan en onbewust trekken zij wellicht de nieuwe, onbeweeglijke situatie voor ten opzichte van vroeger, toen de patient zo vol beweging was en zo veel dingen deed, die zij niet op prijs stelden.

De nieuwe situatie maakt, dat zij voor de patient moeten zorgen én bepalen, wat met hem zal gebeuren en dat geeft hen macht om te bepalen hoe hij moet leven. Het kan ook zijn, dat er door de comatoestand mogelijkheden ontstaan, waar men daarvoor alleen maar van had kunnen dromen.

Zoals de student, die naar het buitenland vertrok voor een stage en in die tijd patient in coma werd, het voor zijn familie mogelijk maakte om ook naar het buitenland te gaan en aldaar te gaan studeren en werken. De therapeute, wier echtgenoot patient in coma werd, huurde 8 andere therapeuten in om haar man te behandelen.

Hij werd er niet werkelijk beter van, dus werd nr. 9, die een bijzondere werkwijze had, aangetrokken. Doch voordat de behandelingen goed en wel begonnen waren, kwam de patient op de intensive care van het ziekenhuis terecht vanwege longontsteking.

Therapeut nr. 9 ging de patient aldaar bezoeken, zonder dat afgesproken te hebben met zijn vrouw, die daar zoo boos over was, dat zij de therapeut niet meer bij haar man toeliet, ondanks dat zij van hem begrepen had, dat hij door therapeut nr. 9 behandeld wilde worden.

De wereld van de patient in coma beweegt niet. De patient in coma heeft beweging nodig om de pijn, die hij of zij heeft door de niet-bewegende wereld kwijt te raken en de enige manier, die hij heeft gevonden om dat die wereld te tonen is het onbeweeglijk worden.

Niet bewegen is als zwart en wit, bewegingen hebben kleur en mensen die zich openen voor deze kleuren, komen in een wereld vol met bewegingen. Zij doen wat hun hart en ziel hen ingeeft te doen. Dat kan betekenen, dat zij gaan verhuizen of een andere auto kopen, net voordat de oude in elkaar zakt.

Of dat de auto betrokken is bij een ongeluk waardoor hij onbruikbaar wordt en de bezitter gedwongen wordt om zich anders te bewegen, bijvoorbeeld omdat hij geen geld heeft om een nieuwe auto te kopen.

Hij zal dan andere methodes moeten gebruiken om zich te bewegen en zal daardoor andere mensen tegenkomen dan voorheen. Door te delen, bijvoorbeeld liften, wordt een hoop energie gespaard en anders gebruikt.

Hetzelfde geldt in de medische wereld. Vroeger werden diagnoses gesteld zonder het gebruik van machines, maar sinds deze voorhanden zijn, worden vele diagnoses overgelaten aan machines, evenals de behandeling, die daardoor veel duurder is.

De Coma Science Groep heeft een machine ontwikkeld om de mate van mentale activiteit van iemand te meten, maar was dat voorheen niet ook mogelijk? En heeft het zin om mentale activiteit te meten, wanneer het resultaat niet gebruikt wordt om de behandeling te veranderen?

Als je een patient in coma in de ogen kijkt, kun je zien hoe bewust hij is. De patient, die niet meer in zijn fysieke lichaam is, voelt leeg. Men kan voelen, dat hij niet meer in zijn lichaam is. Het lichaam is leeg en zal sterven wanneer het daarvoor tijd is en het lichaam niet door machines gedwongen wordt om te blijven functioneren.

De meeste patienten in coma kijken zeer alert en geinteresseerd. Hij of zij vraagt zich af, wat jij gaat doen om hem/haar te helpen op de been en in beweging te komen. De patient in coma die zijn ogen niet kan openen, moet geholpen worden om zich te bewegen (bijv. door de armen en benen te bewegen).

De patiente, die met de polsen aan het bed vastgebonden was en niet kon reageren met het openen van de ogen toen daarom gevraagd werd, werd daardoor als "patiente in coma" gediagnosticeerd. Deze diagnose betekent, dat de patient zich niet zichtbaar kan bewegen en men vraagt zich af, waarom dan de polsen aan het bed vastgebonden werden om te voorkomen, dat de patient de slangen uit het lijf zou trekken?

De arts had aan de zoon toestemming gevraagd om de slangen te verwijderen, omdat er een beschikking was waarin de moeder aangaf niet te willen door machines in leven te worden gehouden. Na het bewegen met haar armen en benen opende deze patiente spontaan haar ogen.

En overleed een week later.

Het verwijderen van de slangen is een van de beste dingen die men kan doen voor een patient in coma, waarbij wordt aangetekend, dat het moord is, wanneer men aansluitend de patient geen drinken of eten aanbiedt (zodanig dat hij of zij dit ook kan nuttigen). De noodarts vertelde desgevraagd, dat de slikreflex bij bijna alle patienten, ook coma patienten, intakt is en de patient dus zal slikken, wanneer voedsel of drinken aangeboden wordt.

Slikken is beweging en een patient voedsel en drinken aanbieden geeft de patient de mogelijkheid om zich te bewegen en dit bewegen geeft hem bewegingsenergie. Dat is de energie, die iemand krijgt door te bewegen, bijvoorbeeld door sport na het werk of wandelen of een goed gesprek met iemand.

Bewegingen kosten energie en geven energie. Zij geven meer energie dan zij kosten als zij niet geautomatiseerd zijn. Dat is de reden dat bewegingen afgewisseld moeten worden om er voor te zorgen, dat de energieopbrengst groter is dan het gebruik en er dus wat overblijft om later te gebruiken.

Wanneer U hulp nodig heeft of informatie over het gebruik van een electrische rolstoel: CONTACT.